Wyłudzanie środków Unii Europejskiej – studium kryminalistyczne

Abstract

Rozprawa dotyczy sposobów popełniania i wykrywania oszustw na szkodę Unii Europejskiej – tak zwanych oszustw subwencyjnych. Z kryminalistycznego punktu widzenia uzasadnione jest traktowanie takich wyłudzeń jako przestępstw odrębnego typu, ponieważ pod wieloma względami różnią się od klasycznych oszustw na szkodę osób prywatnych. Główna hipoteza niniejszego studium, to założenie że istnieje ograniczona liczba możliwych schematów wyłudzenia pomocy unijnej i te schematy są powtarzane w oszustwach popełnianych przez różnych sprawców, działających niezależnie od siebie. Praca oparta jest na danych zebranych w wyniku badań aktowych. Zbadano akta 137 spraw karnych, w tym 116 rozpoznanych przez sądy i 21 umorzonych na etapie postępowania przygotowawczego. Oprócz sposobów działania sprawców, zbadano także rodzaje pozostawianych przez nich śladów i możliwości wykorzystania ich jako dowodów.

This dissertation examines the methods of perpetration and detection of fraud against the financial interests of the European Union – so called subsidy fraud. From the forensic point of view it is reasonable to treat such deception as a separate type of crime because in many ways it is different from the classic fraud against a private property. The main hypothesis of the study is that there are limited numbers of possible fraud schemes (or fraud patterns) in the EU funded projects and those schemes are repeated in frauds committed by different perpetrators, operating independently from each other. The study is based on data collected in the case-record analysis. Records of 137 criminal cases were examined, including 116 judged by courts and 21 closed at investigation stage. In addition to the methods used by perpetrators, the types of evidence of their crimes were also examined.