Wydajność asymilacji azotu na przykładzie wybranych gatunków roślin wodnych
| dc.contributor.author | Rybak, Andrzej | |
| dc.contributor.author | Messyasz, Beata | |
| dc.contributor.author | Łęska, Bogusława | |
| dc.contributor.author | Pikosz, Marta | |
| dc.contributor.author | Fabrowska, Joanna | |
| dc.date.accessioned | 2013-02-12T06:52:50Z | |
| dc.date.available | 2013-02-12T06:52:50Z | |
| dc.date.issued | 2012 | |
| dc.description.abstract | Organizmy autotroficzne żyjące w ekosystemach wodnych, czerpią azot nieorganiczny z azotanów, azotynów i amoniaku. Związki te dostają się do zbiorników wodnych wraz ze spływem powierzchniowym, opadami oraz wodami gruntowymi. Wszystkie formy związków azotu ulegają licznym przemianom biochemicznym zachodzącym w słupie wody. Mowa tu głównie o amonifikacji, nitryfikacji oraz denitryfikacji częściowej i całkowitej. Jako, że z tymi przemianami wiąże się także zmiana stopnia utlenienia, zajście powyższych reakcji w głównej mierze zależy od stężenia tlenu w wodzie (Lampert i Sommer 2001). Glony z rodzaju błonica (Ulva) i gałęzatka (Cladophora) większą część swojego cyklu życiowego spędzają blisko powierzchni wody, gdzie przeprowadzają fotosyntezę i intensywnie się namnażają. Wiąże się również z wysokim zapotrzebowaniem na biogeny oraz z silną konkurencją o inne zasoby (jak np. światło) z innymi roślinami wodnymi. Obok węgla, wodoru i tlenu glony i rośliny wodne wymagają do wzrostu i swojego rozwoju dodatkowych elementów (między innymi N, P i mikroelementy). Większość z tych składników jest zwykle obecna w ekosystemie wodnym w odpowiednich ilościach w stosunku do potrzeb organizmów fotosyntetyzujących i nie należy od czynników limitujących wzrost. Jednak zawartości nieorganicznych form azotu i fosforu mogą być na tyle niskie, że powodują limitację wzrostu makroglonów w wodach powierzchniowych. Asymilacja pierwiastków biogennych (N, P) z wody zachodzi dzięki specjalnym, energo-zależnym i powiązanych z błoną komórkową systemom permeazy, których funkcją jest zapewnienie podwyższonego, wewnątrzkomórkowego stężenia tych jonów jako substratów do dalszych szlaków i procesów enzymatycznych (Gumiński 1990). | pl_PL |
| dc.identifier.citation | Rybak A., Messyasz B., Łęska B., Pikosz M., Fabrowska J. 2012. Wydajność asymilacyjna azotu na przykłądzie wybranych gatunków roślin wodnych. Środowisko i Przemysł, red. G. Schroeder, P. Grzesiak, Cursiva Tom III, ISBN 978-83-62108-18-3, pp. 7-38. | pl_PL |
| dc.identifier.issn | 978-83-62108-18-3 | |
| dc.identifier.uri | http://hdl.handle.net/10593/4492 | |
| dc.language.iso | pl | pl_PL |
| dc.relation.ispartofseries | Cursiva;Tom III | |
| dc.subject | asymilacja azotu | pl_PL |
| dc.subject | Cladophora glomerata | pl_PL |
| dc.subject | Ulva flexuosa subsp. pilifera | pl_PL |
| dc.subject | Vesicularia dubyana | pl_PL |
| dc.subject | Salvinia natans | pl_PL |
| dc.subject | Lemna minor | pl_PL |
| dc.title | Wydajność asymilacji azotu na przykładzie wybranych gatunków roślin wodnych | pl_PL |
| dc.type | Rozdział z książki | pl_PL |