Reformy instytucji europejskiego uniwersytetu: napięcia, kolizje, wyzwania (CPP RPS 44/2013)
| dc.contributor.author | Kwiek, Marek | |
| dc.date.accessioned | 2014-10-27T09:01:55Z | |
| dc.date.available | 2014-10-27T09:01:55Z | |
| dc.date.issued | 2013 | |
| dc.description.abstract | Coraz bardziej złożony obraz funkcjonowania instytucji uniwersytetu w Europie wynika z równoczesnego oddziaływania kilku ogólnych czynników: procesów globalizacji i europeizacji, postępującej ekspansji edukacyjnej i rosnącego umasowienia szkolnictwa wyższego, kryzysu ekonomicznego i reform sektora publicznego, kwestionowania (w teorii i w praktyce) fundamentów państwa dobrobytu oraz napędzanej wiedzą konkurencyjności gospodarczej krajów i poszczególnych regionów. Niektóre z nich (jak choćby ekspansja i umasowienie szkolnictwa wyższego) wywierają wpływ na uniwersytety od kilku dziesięcioleci; inne, jak najnowszy kryzys ekonomiczny, zaledwie od kilku lat. Dzisiejsza rosnąca złożoność europejskiego przedsięwzięcia akademickiego spowodowana jest również faktem, że systemy szkolnictwa wyższego znajdują się pod potężną, permanentną presją reform. W coraz większym stopniu dzisiejsze fale reform wprowadzane w życie we wszystkich systemach europejskich prowadzą do ich kolejnych fal – a nie do zreformowanych i stopniowo stabilizujących się systemów szkolnictwa wyższego, zgodnie z wysuwanym w badanich organizacji, na przykład przez Nilsa Brunssona, argumentem dotyczącym wszystkich organizacji we współczesnym społeczeństwie: „dzisiejsze duże organizacje, czy to publiczne czy prywatne, jak się wydaje, znajdują się pod wpływem niekończących się, reformatorskich prób zmieniania form organizacyjnych" (albo zgodnie wielokrotnie powtarzaną tezą Johana P. Olsena, zgodnie z którą „reformy instytucjonalne rodzą nowe zapotrzebowanie na reformy, a nie sprawiają, że stają się one zbędne”). W ostatnich dwóch czy trzech dekadach szkolnictwo wyższe w większości państw europejskich zmieniło się w sposób zasadniczy, jednak decydenci polityczni z poziomów poszczególnych państw narodowych i z poziomu europejskiego nadal oczekują jego coraz większych i coraz bardziej radykalnych zmian, jak zdaje się wskazywać choćby sformułowana przez Komisję Europejską zeszłoroczna wersja agendy modernizacyjnej uniwersytetów. W swojej dwustuletniej nowoczesnej historii, uniwersytety zmieniały się wraz ze zmianami swojego otoczenia, zwłaszcza w powiązaniu ze zmianami w funkcjonowaniu państw narodowych i różnych form państwa dobrobytu, i XXI wiek nie jest tutaj wyjątkiem. Nakładają się na siebie dzisiaj jednocześnie różne (aktualne i spodziewane) kierunki zmian w różnych systemach narodowych i (aktualne i spodziewane) kierunki zmian na poziomie europejskim. Przedsięwzięcie akademickie w Europie staje się zatem coraz bardziej skomplikowane z co najmniej siedmiu powodów. | pl_PL |
| dc.identifier.citation | CPP RPS Vol. 44 (2013), Poznan, pp. 1-28. | pl_PL |
| dc.identifier.uri | http://hdl.handle.net/10593/11943 | |
| dc.language.iso | pl | pl_PL |
| dc.publisher | Center for Public Policy Research Papers Series | pl_PL |
| dc.title | Reformy instytucji europejskiego uniwersytetu: napięcia, kolizje, wyzwania (CPP RPS 44/2013) | pl_PL |
| dc.type | Artykuł | pl_PL |