Dzieci z układu ryzyka

Loading...
Thumbnail Image

Date

2003

Advisor

Editor

Journal Title

Journal ISSN

Volume Title

Publisher

Title alternative

Abstract

Celem moim jest zatem zwrócenie uwagi na związek między sposobem ujmowania problemu a podejmowanymi próbami jego rozwiązania oraz zachęta do dokonania przynajmniej próby zastanowienia się nad własnym sposobem odpowiadania na tak kluczowe dla pomagania pytania, jak: (1) jak ujmuje związek jednostka – otoczenie: jako jednostronny czy wzajemny? (2) jak widzę relacje między osobistą i społeczną funkcją zachowania człowieka – jako konfliktową czy komplementarną? (3) jak ujmuje w perspektywie czasowej funkcjonowanie człowieka – koncentruje się na teraźniejszości (podejście statyczne) czy próbuje integrować przeszłość, teraźniejszość i przyszłość (podejście dynamiczne)? (4) w jakich sposób myślę o rozwoju – jako o procesie gromadzenia (kumulowania, dodawania do siebie) doświadczenia czy jako o procesie przekształcania starego doświadczenia pod wpływem nowego? (5) co dla mnie znaczy, i dziecko pochodzi z „układu ryzyka” – wyłaniam oddzielne czynniki ryzyka, czy myślę o tym w sposób interakcyjny i systemowy? (6) jaka jest wg mnie rola osoby dorosłej w procesie rozwoju dziecka – chroniąca i opiekująca się czy stymulująca i wspierająca w samodzielnym działaniu w każdym okresie życia? (7) wg jakich zasad udzielam pomocy dziecku z układu ryzyka – towarzyszę mu w trudnych sytuacjach lub chronię je przed nimi czy też wyposażam w niezbędne do samodzielnego poradzenia sobie z nimi kompetencje?

Description

Sponsor

Keywords

Citation

Brzezińska, A. (2003). Dzieci z układu ryzyka. W: A. Brzezińska, S. Jabłonski, M. Marchow (red.), Ukryte piętno. Zagrożenia rozwoju w okresie dziecinstwa (s. 11-37). Poznan: Wydawnictwo Fundacji Humaniora.

Seria

ISBN

ISSN

DOI

Title Alternative

Rights Creative Commons

Creative Commons License

Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Biblioteka Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Ministerstwo Nauki i Szkolnictwa Wyższego