Rozwój kompetencji językowo-komunikacyjnej ucznia języka angielskiego w ekosystemie szkolnym na przykładzie prywatnej szkoły językowej

Abstract

Niniejsza praca doktorska koncentruje się na badaniu rozwoju kompetencji językowo-komunikacyjnej ucznia języka angielskiego w ekosystemie szkolnym analizując sposoby modelowania procesu komunikacji i warunków ekosystemu szkolnego. Rozważania te prowadzone są zgodnie z ujęciem ekolingwistycznym, które zakłada istnienie współzależności pomiędzy komunikatorami oraz komunikatorami a ich środowiskiem. Praca składa się ze wstępu, pięciu rozdziałów głównych i podsumowania. Wyniki przeprowadzonego badania wykazały, że uczniowie są świadomymi obserwatorami językowych zachowań swoich nauczycieli, a nauczyciele świadomie korzystają ze swoich zasobów językowych. Na tej podstawie można wnioskować, że ekosystem szkolny wydaje się być dogodnym środowiskiem do kształtowania kompetencji językowo-komunikacyjnej uczniów. Świadomy nauczyciel-komunikator zarządzając zasobami wiedzy, umiejętności i motywacji modeluje kompetencję językowo-komunikacyjną ucznia. W kontekście nauczania języków nierodzimych w nurcie ekologicznym, celem edukacyjnym działań nauczycieli jawi się transkomunikacja czyli kształtowanie ucznia jako silnego komunikatora z zakorzenioną świadomością bogactwa swojego rodzimego języka i kultury i jednocześnie wzbogacenie jego repertuaru kulturowo-językowo-komunikacyjnego o język nierodzimy jako dodatkowe narzędzie komunikacyjne (Puppel, 2004).

The thesis concentrates on the development of English language students' linguistic-communicative competence in the school ecosystem. It analyzes ways of modelling the process of communication and ecosystem conditions that trigger the development of a student’s linguistic-communicative competence. These considerations are run according to an ecolinguistic perspective, which means they convey the whole network of dependencies among communicators as well as between communicators and the environment. As far as the structure of the thesis is concerned, it consists of the introductory part, five main chapters and the concluding part. The results showed that the students are conscious observers of a teacher’s verbal behaviour and likewise, that the teachers consciously use verbal resources. The school ecosystem seems to be a favourable environment for shaping linguistic-communicative competence. A conscious teacher-communicator, by managing resources of knowledge, skills and motivation, tends to model the linguistic-communicative competence of a student. What is more, linguistic-communicative competence used in a non-native language lesson includes knowledge, skills, motivation and management within verbal and non-verbal resources of both languages – native and non-native. Moreover, transcommunication leads to raising the cultural-linguistic-communicative awareness of pupils and, as a result, the languages (native and non-native) are treated equally and respected, and their robustness will increase (Puppel, 2004).