Liturgical references in the swearing-in ceremonies of the President of the Republic of Poland after 1989
Loading...
Date
2018
Authors
Advisor
Editor
Journal Title
Journal ISSN
Volume Title
Publisher
Wydawnictwo Naukowe WNPiD UAM w Poznaniu
Title alternative
Liturgiczne odniesienia zaprzysiężenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej po 1989 roku
Abstract
The text analyzes the mutual relations between the liturgy of sacraments
and the most solemn state ceremony in the Republic of Poland, that of swearing-in of
the Head of State. Although the latter ceremony is secular, its antecedence should be
sought in the religious aspects of the enthronement of European rulers in the Middle
Ages. These references make the swearing-in an object of study combining theology
and political science. They invite questions about the relation between the religious
imagination of a given national community and its political organization as embodied
in state ceremonies. The candidate who wins the presidential elections becomes
the President of the Polish Republic after their victory is announced by the National
Electoral Commission, and after the Supreme Court confirms validity of this result.
However, they remain President-Elect until they utter the words of the oath. Therefore,
the swearing-in is a public ritual regulated by law which needs to be completed
in order to formally commence exercise of the office. The oath, which is spelled out in
the Constitution and delivered by the newly elected Head of State, has a performative
nature, similar to liturgical formulas. Additionally, it comprises an optional reference
to God as witness to the oath delivered. Therefore, the presidential oath is a historically
conditioned testimony to public authority, referring to the realm of the sacred.
Celem tekstu jest analiza wzajemnych powiązań między liturgią sakramentów a najważniejszą ceremonią państwową Trzeciej Rzeczypospolitej, którą jest zaprzysiężenie głowy państwa. Ma ono charakter świecki, choć jego antecedencji należy upatrywać w religijnych aspektach intronizacji władców europejskich w wiekach średnich. Te odniesienia czynią z zaprzysiężenia przedmiot badań łączący teologię i politologię. Prowokują one pytania o związki między religijnymi wyobrażeniami danej wspólnoty narodowej a jej organizacją polityczną, wyrażające się w ceremoniach państwowych. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej staje się nim w wyniku zwycięstwa wyborczego, ogłoszonego przez Państwową Komisję Wyborczą, którego ważność stwierdza Sąd Najwyższy. Do czasu wypowiedzenia słów roty, nowo wybrany prezydent pozostaje jednak jedynie elektem. Zaprzysiężenie jest zatem uregulowanym prawem rytuałem publicznym, którego należy dopełnić, aby formalnie rozpocząć wykonywanie funkcji. Zapisana w Konstytucji i wypowiedziana przez nowo wybraną głowę państwa przysięga ma tym samym walor performatywny, analogicznie do formuł liturgicznych. Ponadto zawiera ona fakultatywną formułę wezwania Boga na świadka złożonej przysięgi. Rota prezydencka pozostaje zatem uwarunkowanym historycznie świadectwem odwołania się do sfery sacrum przed władzę publiczną.
Celem tekstu jest analiza wzajemnych powiązań między liturgią sakramentów a najważniejszą ceremonią państwową Trzeciej Rzeczypospolitej, którą jest zaprzysiężenie głowy państwa. Ma ono charakter świecki, choć jego antecedencji należy upatrywać w religijnych aspektach intronizacji władców europejskich w wiekach średnich. Te odniesienia czynią z zaprzysiężenia przedmiot badań łączący teologię i politologię. Prowokują one pytania o związki między religijnymi wyobrażeniami danej wspólnoty narodowej a jej organizacją polityczną, wyrażające się w ceremoniach państwowych. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej staje się nim w wyniku zwycięstwa wyborczego, ogłoszonego przez Państwową Komisję Wyborczą, którego ważność stwierdza Sąd Najwyższy. Do czasu wypowiedzenia słów roty, nowo wybrany prezydent pozostaje jednak jedynie elektem. Zaprzysiężenie jest zatem uregulowanym prawem rytuałem publicznym, którego należy dopełnić, aby formalnie rozpocząć wykonywanie funkcji. Zapisana w Konstytucji i wypowiedziana przez nowo wybraną głowę państwa przysięga ma tym samym walor performatywny, analogicznie do formuł liturgicznych. Ponadto zawiera ona fakultatywną formułę wezwania Boga na świadka złożonej przysięgi. Rota prezydencka pozostaje zatem uwarunkowanym historycznie świadectwem odwołania się do sfery sacrum przed władzę publiczną.
Description
Sponsor
Keywords
ceremony, swearing in of the Head of State, liturgy, ritual, ceremoniał, zaprzysiężenie głowy państwa, liturgia, rytuał
Citation
Środkowoeuropejskie Studia Polityczne, 2018, nr 3, s. 135-156.