Monumentalizm w architekturze jako element legitymizacji władzy w europejskich systemach autorytarnych i totalitarnych. Trwałość i zmienność symboli politycznych

Abstract

W przeciwieństwie do demokratycznych systemów politycznych, w przypadku reżimów autorytarnych i totalitarnych kwestia symboli władzy i propagandy poprzez monumentalne formy sztuki i architektury jest bardzo istotna. Począwszy od tradycji Imperium Rzymskiego, zwłaszcza w czasach jego największego znaczenia w I i II wieku n.e., niektórzy dyktatorzy (głównie faszystowscy, a w mniejszym stopniu także komunistyczni) próbowali podkreślić legitymizację swojej władzy (lub nawet po prostu siły) poprzez sztukę, architekturę, a nawet całe kompleksy architektoniczne. Zarówno niektórzy cesarze rzymscy, jak i Mussolini czy Hitler budowali liczne pomniki, łuki triumfalne, kolumny, a nawet tak użyteczne budynki jak biblioteki, rynki czy łaźnie (termy). Każdy taki pomnik lub budynek nosił specjalną inskrypcję, która przedstawiała imię władcy lub dyktatora, który zamówił taki pomnik.

In sharp contrast to the democratic political systems in case of authoritarian and totalitarian regimes the question of symbols of power and propaganda through monumental forms of art and architecture is very important one. Starting with the tradition of Roman Empire, especially in time of its greatest importance in the first and second centuries A.D., some dictators (mostly fascist and to a lesser degree also communist ones) tried to underline the legitimization of their power (or even simply force) through art, architecture or even whole architectural complexes. Both some Roman emperors and Mussolini or Hitler built many monuments, triumphal arches, columns or even such the useful buildings as libraries, markets or baths (termae). Each such the monument or building bore the special inscription which presented the name of a ruler or dictator who commissioned such the monument.