Wydział Prawa i Administracji (WPiA)/Faculty of Law and Administration
Permanent URI for this community
Browse
Browsing Wydział Prawa i Administracji (WPiA)/Faculty of Law and Administration by Author "Borkowska-Bagieńska, Ewa. Promotor"
Now showing 1 - 2 of 2
Results Per Page
Sort Options
Item Ewolucja instrumentów prawnych ochrony zabytku ruchomego(2010-10-22T07:45:22Z) Jagielska-Burduk, Alicja; Borkowska-Bagieńska, Ewa. PromotorPrzedmiotem pracy jest ewolucja instrumentów prawnych ochrony zabytku ruchomego w prawie polskim. Prezentowana praca poza opracowaniem statusu zabytku ruchomego w trzech analizowanych aktach normatywnych: rozporządzeniu o opiece nad zabytkami z 1928 r. , ustawie o ochronie dóbr kultury z 1962 r. oraz ustawie o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami z 2003 r. ma zakończyć się podsumowaniem rezultatów współczesnej debaty nad zabytkami, której uczestnicy zastanawiają się, jak daleko sięga ochrona zabytków, czy powinna opierać się o ograniczenia prawa własności lub czy należałoby wprowadzić zupełnie nową konstrukcję prawną. Inspiracją dla powstania pracy była wypowiedź nieżyjącego, wybitnego znawcy prawa ochrony zabytków Jana Piotra Pruszyńskiego, w której uznał, iż dyskusja na temat ochrony zabytków powinna toczyć się stale i przedstawiać ciągle nowe, weryfikowane okolicznościami poglądy jej uczestników . Prezentowana praca ma za zadanie nie tylko stanowić jeden z głosów w tej dyskusji, lecz także ukazać dotychczasowy rozwój ochrony zabytku ruchomego.Item Uznanie za zmarłego zaginionych uczestników wojen w aktach normatywnych Królestwa Prus i Drugiej Rzeszy Niemieckiej(2013-06-21) Kowalczyk, Maciej; Borkowska-Bagieńska, Ewa. PromotorTematem pracy są unormowania instytucji uznania za zmarłego w Królestwie Prus i Drugiej Rzeszy Niemieckiej w przypadkach zaginięcia na skutek działań wojennych. Pod względem czasowym obejmuje ona okres od wprowadzenia w Prusach w roku 1794 „Pruskiego Prawa Krajowego” (ALR) – aż do niemieckich regulacji, modyfikujących instytucję uznania za zmarłego, wydanych w okresie I wojny światowej. Praca przedstawia zatem ewolucję unormowań dotyczących zakończenia osobowości prawnej zaginionych żołnierzy od początku XIX wieku aż po I wojnę światową. Podejmuje ona próbę oceny, na ile skutecznie pruski (a po zjednoczeniu Rzeszy – niemiecki) prawodawca rozwiązał podstawowy problem, występujący podczas normowania instytucji uznania za zmarłego: tj. pogodzenie interesu osoby zaginionej z interesami podmiotów powiązanych z nią stosunkami rodzinnymi lub majątkowymi.