O autowizerunku filozofa. Między tekstem a wspólnotą
Loading...
Date
2000
Authors
Advisor
Editor
Journal Title
Journal ISSN
Volume Title
Publisher
Title alternative
Abstract
Pytanie o to, co filozof robi w kulturze, nieodmiennie wiąże się, z jednej strony,
z akceptowanym przez niego wizerunkiem siebie jako filozofa, z drugiej natomiast z
zakładaną przezeń koncepcją perswazji kulturowej. W zależności od tego, jakie zadania i zobowiązania kulturowe, światopoglądowe, społeczne i polityczne bierze się na siebie (lub się ich nie bierze), w sposób mniej czy bardziej otwarty zakłada się pewną koncepcję swojego kulturowego istnienia. Otóż chciałbym tu pokazać, w jaki sposób odmienne koncepcje siebie jako filozofa zanurzonego w kulturze wpływają na wybór odmiennych środków i celów perswazji kulturowej. Chciałbym wyodrębnić
dwie skrajne strategie filozoficzne, za którymi stoją dwie skrajne koncepcje miejsca
filozofa w kulturze (a zwłaszcza w polityce) i dwie skrajne wersje jego stosunku do
sfery, którą nazywam tutaj sferą obywatelskości. W skrócie: będę chciał pokazać dwie odmienne wersje filozofii, dwie odmienne postawy filozoficzne wobec świata
społecznego i dwa typy perswazji filozoficznej: pierwsza z nich kieruje uwagę filozofa na tekst, a druga na wspólnotę. Jeden wątek nazywam więc tekstualnym (albo
nietzscheańskim), a drugi wspólnotowym (albo heglowskim).
Description
Sponsor
Keywords
tekstualizm, tekst i wspólnota, wspólnotowość, filozofia francuska, powojenna myśl francuska, francuski Hegel, francuski Nietzsche, Fenomenologia ducha, zaangażowanie, polityka, literatura a polityka, Alexandre Kojeve, Georges Bataille, Michel Foucault, Maurice Blanchot, polis, sfera obywatelska, filozof a poli, publiczne i prywatne, autokreacja i solidarność, rewolucja, zmienianie świata, prawodawcy i tłumacze, interpretowanie świata, autowizerunek filozofa, rola publiczna
Citation
Opcje. Dwumiesięcznik kulturalny. 4. 2000. Katowice. 14-25.