Reformy uniwersytetów europejskich: państwo dobrobytu jako brakujący kontekst badań i polityki publicznej

Loading...
Thumbnail Image

Date

2015

Advisor

Editor

Journal Title

Journal ISSN

Volume Title

Publisher

Poznań: Wyd. Naukowe UAM

Title alternative

Abstract

W prezentowanym tekście koncentrujemy się na powiązaniach między programami reform i ich uzasadnieniem z jednej strony w szkolnictwie wyższym, a z drugiej w usługach społecznych świadczonych w ramach państwa dobrobytu w Europie. Lekcje płynące z doświadczeń przeszłych i aktualnych reform państwa dobrobytu mogą okazać się przydatne w rozumieniu aktualnych i nadchodzących reform szkolnictwa wyższego. Badania dotyczące europejskich państw dobrobytu i ich reform stanowią bowiem brakujący kontekst badań europejskich uniwersytetów poddawanych w ostatnich dziesięcioleciach permanentnej presji reform. Niniejszym tekstem planujemy wypełnić tę lukę i przeanalizować zwięźle możliwe powiązania między tymi dwoma, w znacznej mierze odizolowanymi od siebie nawzajem, obszarami badań. Szkolnictwo wyższe w swoich tradycyjnych europejskich formach jest finansowane przede wszystkim ze środków publicznych. Okres jego powojennego rozwoju w Europie zbiegł się ściśle w czasie z rozwojem powojennych państw dobrobytu. Procesy umasowienia europejskiego szkolnictwa wyższego były ściśle powiązane z ich umacnianiem. Podczas gdy procesy umasowienia szkolnictwa wyższego są zaawansowane w całej Europie, państwa dobrobytu przechodzą najgłębsze przekształcenia w swojej powojennej historii. Na dodatek państwa dobrobytu stają w obliczu nowego ryzyka, że oto mogą się stać „ofiarą kryzysu, na fali gwałtownych wstrząsów gospodarczych, społecznych i politycznych, wyzwolonych przez globalny kryzys finansowy” (Hemerjick 2013: 1). Reformowanie europejskich uniwersytetów i reformowanie europejskich państw dobrobytu idą ze sobą w parze, chociaż, jak się wydaje, umyka to uwadze badawczy szkolnictwa wyższego: strukturalne przyczyny zachodzących zmian są podobne, a całościowe programy reform obydwu sektorów sięgają do tego samego zasobu uzasadnień i tego samego typu argumentów (finansowych i ideologicznych). Badacze szkolnictwa wyższego i analitycy reform w tym obszarze nie zajmują się badaniami państwa dobrobytu i analizami jego reform. Ale jednocześnie badacze państwa dobrobytu i analitycy jego reform również niemal z założenia pomijają sektor szkolnictwa wyższego. Uważamy te wieloletnie, strukturalne, permanentne zamykanie się w oddzielnych obszarach badawczych przez obie wspólnoty naukowe za poważny błąd analityczny.

Description

Sponsor

Keywords

reformy państwa dobrobytu, reformy szkolnictwa wyższego, reformy uniwersytetów, uniwersytety europejskie, globalizacja, dyfuzja idei, OECD, konflikty międzypokoleniowe, społeczeństwo postidustrialne, konflikty o zasoby, dyskurs globalny, starzenie się społeczeństw, finansowanie państwa dobrobytu, państwo opiekuńcze, państwo dobrobytu, usługi publiczne, presje finansowe, presje ideologiczne, neoliberalizm, przekonania społeczne, reforma emerytalna, brakujący kontekst, globalizacja a edukacja, globalizacja a szkolnictwo wyższe, uniwersytet jako organizacja, instytucjonalizm

Citation

Człowiek i społeczeństwo, Poznań, vol. XXXVI (2015)

ISBN

DOI

Title Alternative

Rights Creative Commons

Creative Commons License

Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Biblioteka Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Ministerstwo Nauki i Szkolnictwa Wyższego