Rola Francji i Niemiec w procesie integracji europejskiej w latach 1992-2007

Abstract

Francja i Niemcy przez stulecia walczyły o zdobycie władzy i przejęcie wpływów na kontynencie europejskim i traktowały siebie nawzajem jako największe zagrożenie. Jednak tragiczna pierwsza połowa XX wieku przyniosła z jednej strony pragnienie zapewnienia, iż okropności wojny już nigdy się nie powtórzą, a z drugiej strony poczucie, że nieodzowna jest zmiana dwustronnych stosunków panujących między Berlinem a Paryżem. Konieczność stworzenia przestrzeni wolności i współpracy doprowadziła niegdysiejszych wrogów do stworzenia idei integracji najważniejszych części gospodarki. Pomysł zjednoczenia krajów Europy Zachodniej przekształcił się w kolejnych latach w symbol zaangażowania francusko-niemieckiego. Dwie republiki stały się rdzeniem europejskiej współpracy i spiritus movens zmian politycznych, ekonomicznych i instytucjonalnych w powojennej Europie. Po upadku komunizmu w 1989 roku ich rola zyskała nowy wymiar w odmiennych warunkach geopolitycznych - od momentu podpisania Traktatu z Maastricht w 1992 roku francusko-niemiecki duet powiększył swe znaczenie i wpływ na politykę nowej Unii Europejskiej. Realizacja zapisów Traktatu z Maastricht i kolejnych dokumentów, w tym Traktatu z Lizbony, koncentracja na kwestiach reform instytucjonalnych, jak również przygotowania do wschodniego rozszerzenia UE mogą być rozpatrywane jedynie w odniesieniu do wspólnych działań prowadzonych przez nadreński tandem. Realizacja trzech filarów integracji: współpracy w wymiarze ekonomicznym i społecznym, wspólnej polityki zagranicznej i bezpieczeństwa, jak również współpracy policyjnej i sądowej w sprawach karnych, podkreślają znaczenie couple franco-allemand i zwracają uwagę na rolę lidera, jaką Paryż i Berlin odgrywają w dziedzinie integracji.

France and Germany for centuries competed to gain the power and influence on the European continent and treated each other as the biggest threat. However the tragic first part of the 20th century brought a desire to ensure that the horrors of military conflicts could never happen again and a need of modification of the bilateral relations. The necessity to create the space of freedom and cooperation led the previous enemies to the idea of integration of the most important parts of their economies. The idea of assimilation of the west European countries turned into a symbol of Franco-German involvement. Two republics became the development’s core and spiritus movens of the political, economical and institutional changes in post-war Europe. After the collapse of communism in 1989 their role gained new dimension in geopolitical conditions - since signing the Maastricht Treaty in 1992 the Franco-German couple enlarged their importance and influence on the politics of the new European Union. The implementation of the regulations of the Maastricht Treaty and the next documents, including the Treaty of Lisbon, the concentration on the institutional issues as well as the preparations to central and eastern enlargement of the EU can be considered only in reference to joint efforts of this “twin engine” of the EU. The accomplishment of the three pillars of the integration: economic and social cooperation, Common Foreign and Security Policy as well as Police and Judicial Cooperation in Criminal Matters, highlighted the ability of Paris and Berlin to be the leaders in the integration fields.