Staroangielska glossa w Psałterzu Eadwine’a: Rola i status języka angielskiego w dwunastowiecznej Anglii
Loading...
Date
2016
Authors
Advisor
Editor
Journal Title
Journal ISSN
Volume Title
Publisher
Title alternative
The Old English gloss to the Eadwine Psalter: Functions and status of the English vernacular in twelfth-century England
Abstract
Praca stanowi studium poprawek wprowadzonych do staroangielskiej glosy do Psalmów 2-50 w tzw. Psałterzu Eadwine’a. Uważa się, że glosa staroangielska została oparta na Psałterzu Wespazjana, który następnie zamieniono na Psałterz Regiusa po Psalmie 77, który był też źródłem poprawek (O’Neill 1992). Mimo to, staroangielska glosa do Psałterza Eadwine’a nie wykazuje jednoznacznego związku z innymi glosami (O’Neill 1992). Celem pracy jest zbadanie poprawek, aby znaleźć odpowiedzi na pytania dotyczące roli, kształtu i statusu języka angielskiego w Anglii z połowy dwunastego wieku, jak również roli i funkcji Psałterza Eadwine’a oraz jego źródła. Zidentyfikowano niemal 2000 poprawek, z których dwie kategorie zostały poddane szczegółowej analizie: leksykalne i morfologiczne. Analiza danych wskazuje, że oryginalni skrybowie prawdopodobnie próbowali zmodernizować glosę; poprzez stosowanie tłumaczeń niezależnych od tej tradycji. Tłumaczenia te mogą stanowić przykłady oryginalnego, dwunastowiecznego słownictwa. Wysunięto hipotezę, iż źródłem osobliwości staroangielskiej glosy do Psałterza Eadwine’a mógł być jego potencjalny zleceniodawca. Tomasz Becket, arcybiskup Canterbury, wydaje się być możliwym kandydatem ze względu na czas i miejsce powstania manuskryptu. Psałterz Eadwine’a mógł być demonstracją bogactwa, władzy oraz nadrzędności władzy kościelnej w konflikcie między Becketem a królem Henrykiem II. Niniejsza praca wykazuje również, że w dwunastowiecznej Anglii język staroangielski posiadał prestiż oraz konkretne kulturowe, jak również prawdopodobnie polityczne funkcje.
The thesis offers an enquiry into the scribal corrections introduced to the Old English gloss to Psalms 2-50 of the Eadwine Psalter. The Old English gloss is believed to have been initially based on the Vespasian Psalter, which was later changed to the Regius Psalter after Psalm 77, which was also the surce of corrections (O’Neill 1992). The aim of this thesis is to analyse these corrections in order to provide answers to questions regarding the role, shape, and status of English in mid-twelfth century England, as well as the role and function of the Eadwine Psalter manuscript and its affiliation. Almost 2000 scribal corrections have been found, but only two linguistic categories of the corrections were selected for a detailed analysis: lexical and morphological. The analysis indicates that the original scribes probably modernised the Old English text, as they deviated from the Anglo-Saxon glossing tradition by using numerous glosses independent of it. It has been further hypothesised that the explanation for the peculiarities of the Eadwine Psalter may have lain in the manuscript’s putative patron. Thomas Becket, Archbishop of Canterbury, seems to be a likely candidate due to the place and time of production. The Eadwine Psalter can be seen as a demonstration of wealth, power, and ecclesiastical superiority in the conflict between Becket and Henry II. Ultimately, the present thesis shows that in mid-twelfth century Old English was a language of prestige, with specific, cultural, and possibly also political functions.
The thesis offers an enquiry into the scribal corrections introduced to the Old English gloss to Psalms 2-50 of the Eadwine Psalter. The Old English gloss is believed to have been initially based on the Vespasian Psalter, which was later changed to the Regius Psalter after Psalm 77, which was also the surce of corrections (O’Neill 1992). The aim of this thesis is to analyse these corrections in order to provide answers to questions regarding the role, shape, and status of English in mid-twelfth century England, as well as the role and function of the Eadwine Psalter manuscript and its affiliation. Almost 2000 scribal corrections have been found, but only two linguistic categories of the corrections were selected for a detailed analysis: lexical and morphological. The analysis indicates that the original scribes probably modernised the Old English text, as they deviated from the Anglo-Saxon glossing tradition by using numerous glosses independent of it. It has been further hypothesised that the explanation for the peculiarities of the Eadwine Psalter may have lain in the manuscript’s putative patron. Thomas Becket, Archbishop of Canterbury, seems to be a likely candidate due to the place and time of production. The Eadwine Psalter can be seen as a demonstration of wealth, power, and ecclesiastical superiority in the conflict between Becket and Henry II. Ultimately, the present thesis shows that in mid-twelfth century Old English was a language of prestige, with specific, cultural, and possibly also political functions.
Description
Wydział Anglistyki
Sponsor
Keywords
studia nad manuskryptami, manuscript studies, glossa do psałterza, psalter gloss, staroangielski, codicology, średnioangielski, Old English, kodykologia, Middle English