Skip navigation
Home
Browse
Communities
& Collections
Browse Items by:
Issue Date
Author
Title
Subject
Help
Sign on to:
My AMUR
Receive email
updates
Edit Profile
Please use this identifier to cite or link to this item:
https://hdl.handle.net/10593/26311
Full metadata record
DC Field
Value
Language
dc.contributor.author
Kwiek, Marek
-
dc.date.accessioned
2021-06-07T10:42:32Z
-
dc.date.available
2021-06-07T10:42:32Z
-
dc.date.issued
2021
-
dc.identifier.citation
Kwiek, M. (2021). Globalizacja nauki: rosnąca siła indywidualnych naukowców. Nauka 2021, nr 3
pl
dc.identifier.issn
1231-8515
-
dc.identifier.uri
https://hdl.handle.net/10593/26311
-
dc.description.abstract
Nauka na poziomie państw składa się z dwóch odrębnych i heterogenicznych systemów: globalnego systemu nauki i krajowych systemów nauki (Marginson i Xu 2021). Krajowe systemy nauki są głęboko osadzone w nauce globalnej, a państwa starają się wykorzystywać globalną wiedzę do krajowych potrzeb ekonomicznych. Jednak wykorzystywanie bogactwa globalnej wiedzy może odbywać się wyłącznie za pośrednictwem naukowców. W związku z tym siła naukowa państw w praktyce zależy od siły naukowej poszczególnych naukowców. Ich zdolność do współpracy międzynarodowej i do korzystania z globalnej sieci naukowej jest kluczowa. Pozostając poza nią i pracując w ramach lokalnych programów badawczych, społeczność akademicka ryzykuje marginalizację, utratę zainteresowania krajowych patronów finansujących badania i utratę możliwości wpływania na rozwój nauki. Innymi słowy, globalna nauka zapewnia więcej sprawczości, autonomii, kolegialności i samoregulacji naukowcom osadzonym w krajowych strukturach naukowych i zarazem zaangażowanym w globalne sieci nauki – nierówne i silnie rozwarstwione, ale jednak szeroko dostępne. Przyszłość globalnej nauki jest w rękach milionów naukowców na całym świecie, podejmujących indywidualne i autonomiczne decyzje, czy współpracować w ramach aktualnie prowadzonych badań, a jeśli współpracować – to z kim i na jakich zasadach. Globalną naukę kształtują dzisiaj indywidualne motywacje, które skłaniają naukowców do współpracy lub do jej zaniechania. Rola indywidualnych naukowców w globalizacji nauki jest niedoceniana i zasługuje na znacznie więcej uwagi w ramach ilościowych badań nauki (podobnie jak wartość badań prowadzonych na poziomie mikro, na którym jednostką analizy są naukowcy, a nie ich instytucje czy kraje ich afiliacji). Globalna nauka daje naukowcom szeroką autonomię. Jednak nie wszędzie i nie wszystkim: głównie w sektorze uniwersytetów badawczych zlokalizowanych w bogatych krajach należących do OECD. Skala tej nowo uzyskanej autonomii jest nieporównywalnie większa niż w czasach zimnowojennego, podzielonego świata nauki Wschodu i Zachodu i w czasach sprzed rewolucji cyfrowej, która skróciła do minimum odległości geograficzne ograniczające naukę. Jednocześnie rosnąca siła indywidualnych naukowców w epoce globalnej nauki – czyli więcej autonomii, sprawczości, kolegialności i samoregulacji – pozwala na bardziej optymistyczne spojrzenie na przyszłość profesji akademickiej.
pl
dc.language.iso
pol
pl
dc.rights
info:eu-repo/semantics/openAccess
pl
dc.rights.uri
http://creativecommons.org/licenses/by-nc-nd/3.0/pl/
*
dc.subject
nauka globalna
pl
dc.subject
socjologia nauki
pl
dc.subject
ilościowe badania nauki
pl
dc.subject
globalizacja
pl
dc.subject
wzorce publikacyjne
pl
dc.subject
wzorce współpracy
pl
dc.subject
współpraca naukowa
pl
dc.subject
naukowcy
pl
dc.subject
duże dane
pl
dc.subject
kadra akademicka
pl
dc.subject
profesja akademicka
pl
dc.title
Globalizacja nauki: rosnąca siła indywidualnych naukowców
pl
dc.type
Preprint
pl
Appears in Collections:
Artykuły naukowe (WNS)
Files in This Item:
File
Description
Size
Format
Kwiek_Nauka_#3_2021_Globalizacja_nauki.pdf
2.45 MB
Adobe PDF
View/Open
Show simple item record
This item is licensed under a
Creative Commons License