Koncepcja fonosfery w Laboratorium Teatralnym Jerzego Grotowskiego
Loading...
Date
2010-12-02T11:42:57Z
Authors
Advisor
Editor
Journal Title
Journal ISSN
Volume Title
Publisher
Title alternative
The Conception of Phonosphere in Jerzy Grotowski’s Theatrical Laboratory
Abstract
Termin „fonosfera” stanowi w pracy termin roboczy. Odnosi się do zjawisk dźwiękowych powstających w ramach tradycyjnie pojmowanej muzyki, a więc podczas śpiewu lub gry na instrumencie oraz wymowy scenicznej i działania scenicznego aktorów uwzględniającego specyficzną emisję głosu, środki pozawerbalne, specyficzny (często rytmiczny) sposób chodzenia, skakania lub muzyczne traktowanie rekwizytów teatralnych. Rozprawa zawiera rekonstrukcję najważniejszych aspektów treningu aktorskiego oraz analizę dźwiękowych cech adaptowanych tekstów literackich i warstwy dźwiękowej spektakli. Wyjaśnienie zagadnień intensywnej i wielowątkowej pracy aktora w Laboratorium Teatralnym Jerzego Grotowskiego wydaje się niezbędne dla poprawnego zrozumienia źródeł zjawisk dźwiękowych powstających w przedstawieniach. Analiza ma charakter strukturalny i funkcjonalny. Dotyczy problemów intonacji wymowy scenicznej, jak również specyficznego sposobu śpiewania aktorów. Melo-rytmiczna struktura intonacji wymowy scenicznej realizowana w inscenizacjach Grotowskiego stanowi zjawisko pośrednie pomiędzy typową, powszechną wymową a śpiewem. Analiza fonosfery uwzględnia także wertykalny układ dźwięków, ich ukształtowanie rytmiczne, dynamiczne oraz jej związki z ekspresją głosową, ruchem aktora, scenografią i przestrzenią sceniczną.
The “phonosphere” is a working term, because in Jerzy Grotowski’s activity we meet not only with traditional comprehending music such as singing of songs or playing intruments, but also with unstable intonation of actors’ speech, various sounds generated by actors in their theatrical work such as a special way of trainning the voice, the emission of nonarticulated sounds, a special (often rhymical) way of walking, jumping or musically treating theatrical requisites. contains the analysis of the sonory layer of the literary texts and then the sonory characteristics of the adaptations by Grotowski on the level of performing. the reconstruction of the most important aspects of training an actor. The explaining the problems of intensive and multiple work of an actor is the necessity for the correct understanding of the sources of the sound phenomena which appeared in the spectacles The analysis has a structural and functional character. It contains problems of intonation of the actor’s speech and his special way of singing. The melo-rhythmical structure of intonation realized in the theatrical adaptations by Grotowski determines the character of segmental pronounciation, placing it between that typical of speaking and the one present in the singing voice.This analysis also contains a vertical arrangement of sounds, time, dynamics and connections of phonosphere with vocal expression, actor’s movement, with scenography and stage space.
The “phonosphere” is a working term, because in Jerzy Grotowski’s activity we meet not only with traditional comprehending music such as singing of songs or playing intruments, but also with unstable intonation of actors’ speech, various sounds generated by actors in their theatrical work such as a special way of trainning the voice, the emission of nonarticulated sounds, a special (often rhymical) way of walking, jumping or musically treating theatrical requisites. contains the analysis of the sonory layer of the literary texts and then the sonory characteristics of the adaptations by Grotowski on the level of performing. the reconstruction of the most important aspects of training an actor. The explaining the problems of intensive and multiple work of an actor is the necessity for the correct understanding of the sources of the sound phenomena which appeared in the spectacles The analysis has a structural and functional character. It contains problems of intonation of the actor’s speech and his special way of singing. The melo-rhythmical structure of intonation realized in the theatrical adaptations by Grotowski determines the character of segmental pronounciation, placing it between that typical of speaking and the one present in the singing voice.This analysis also contains a vertical arrangement of sounds, time, dynamics and connections of phonosphere with vocal expression, actor’s movement, with scenography and stage space.
Description
Wydział Historyczny: Katedra Muzykologii
Sponsor
Keywords
partytura aktorska, actor’s score, proces organiczny, organic process, intonacja wymowy scenicznej, Scenic speech intonation, kontrapunkt, counterpoint, brzmienie, tone