Plaut i Terencjusz w polskiej komedii oświeceniowej
| dc.contributor.author | Skwara, Ewa | |
| dc.date.accessioned | 2013-12-09T10:05:01Z | |
| dc.date.available | 2013-12-09T10:05:01Z | |
| dc.date.issued | 1996 | |
| dc.description.abstract | Książka przedstawia związki polskiego teatru oświeceniowego z utworami Plauta i Terencjusza. W kręgu badawczym znalazły się komedie konwiktowe, klasycystyczne, sentymentalne, rokokowe i dramy z lat 1740-1795. Komedia oświeceniowa w swym bogactwie i różnorodności ukazuje, jak wiele gatunek ten zawdzięcza antykowi. Utworów w całości inspirowanych przez Plauta lub Terencjusza było w oświeceniu niewiele. Ciekawym przykładem są sztuki konwiktowe Bohomolca, którym Ratio studiorum narzuciło pewien specyficzny kierunek naśladownictwa. Sam autor nie wymienia swego rzymskiego pierwowzoru, a jeśli pada nazwisko antycznego komediopisarza, to jest nim Terencjusz, a nie Plaut. Sztuka Bogusławskiego zaś jest świadomą próbą współzawodnictwa, a nawet "poprawienia" Plauta, z punktu widzenia autora bowiem rzymska komedia miała pewne niedociągnięcia sceniczne. Przywołane przykłady stanowią dowód żywego zainteresowania rzymską komedią i, co ogromnie ważne, twórczej emulacji. Trzeba także dodać, że Plaut i Terencjusz rywalizowali ze sobą w dziełach ich następców i że Plaut to współzawodnictwo wygrywał. Jego sztuki stanowiły pewien wzór komediowy, w którym postaci - maski pełniły z góry określoną rolę w rozwoju intrygi i przypisane były zawsze do jednej ze stron konfliktu dramatycznego. Sztuki Plauta stały się ponadto skarbnicą chwytów teatralnych, możliwych do wykorzystania bez powielania fabuły, z której pochodzą. Mnóstwo tam przebieranek, podszywania się pod inną postać i temu przede wszystkim Plaut zawdzięcza swą przewagę nad Terencjuszem. Oświecenie ze swą szczególną aprobatą dla przeróbek i powtórzeń stworzyło doskonałe warunki do wykorzystywania i eksploatacji rozległych obszarów wspólnego dziedzictwa literackiego, w których niemałą część zajmowały komedie rzymskie. Komediopisarze polscy korzystali z tego olbrzymiego repertorium, czasem nie zdając sobie nawet sprawy z tego, że jego korzenie tkwią w antyku. | pl_PL |
| dc.description.sponsorship | Wydział Filologii Polskiej i Klasycznej | pl_PL |
| dc.identifier.citation | Skwara E., Plaut i Terencjusz w polskiej komedii oświeceniowej, Wydawnictwo Sorus: Poznań, 1996, s.100 | pl_PL |
| dc.identifier.isbn | 83-85599-92-4 | |
| dc.identifier.uri | http://hdl.handle.net/10593/8773 | |
| dc.language.iso | pl | pl_PL |
| dc.publisher | Wydawnictwo Sorus | pl_PL |
| dc.subject | Teatr antyczny | pl_PL |
| dc.subject | Komedia XVIII wieku | pl_PL |
| dc.subject | Plaut | pl_PL |
| dc.subject | Bohomolec | pl_PL |
| dc.subject | Komedia antyczna | pl_PL |
| dc.subject | Komedia rzymska | pl_PL |
| dc.subject | Polska scena teatralna | pl_PL |
| dc.subject | Bogusławski | pl_PL |
| dc.subject | Mycielski | pl_PL |
| dc.subject | Terencjusz | pl_PL |
| dc.title | Plaut i Terencjusz w polskiej komedii oświeceniowej | pl_PL |
| dc.type | Książka | pl_PL |