Czasowniki modalne u Marlowe’a i Szekspira w ujęciu semantyczno-pragmatycznym

dc.contributor.advisorKrygier, Marcin. Promotor
dc.contributor.authorSkorasińska, Monika
dc.date.accessioned2017-01-30T11:19:56Z
dc.date.available2017-01-30T11:19:56Z
dc.date.issued2016
dc.descriptionWydział Anglistykipl_PL
dc.description.abstractRozprawa doktorska „Czasowniki modalne u Marlowe’a i Szekspira w ujęciu semantyczno-pragmatycznym” ma na celu przedstawienie znaczeń oraz sposobów użycia dziewięciu czasowników modalnych (can, could, may, might, will, would, shall, should oraz must) okresu wczesnego nowoangielskiego w sztukach Williama Szekspira oraz Christophera Marlowe’a. Opiera się ona na semantyczno-pragmatycznej analizie korpusu składającego się ze sztuk historycznych Szekspira (Król Henryk VI (trzy części) i Król Ryszard Drugi) oraz jego tragedii (Tytus Andronikus; Romeo i Julia oraz Juliusz Cezar), jak również tragedii Marlowe’a (Dydona, królowa Kartaginy; Tamerlan Wielki (pierwsza i druga część); Żyd maltański; Doktor Faust; Edward Drugi oraz Masakra w Paryżu). Analiza każdego czasownika modalnego jest prowadzona z uwzględnieniem częstotliwości jego występowania, wariantów pisowni, typów modalności i innych cech użycia typowych dla danego czasownika. Analiza obejmuje zarówno dane deskryptywne, jak również dane ilościowe. Poprzez dwojaką analizę, na płaszczyźnie: Szekspir – Marlowe oraz sztuki historyczne – tragedie, badanie pozwala wskazać podobieństwa i różnice w użyciu czasowników modalnych w obu korpusach. Wnioski płynące z przeprowadzonych badań rzucają więcej światła na użycie czasowników modalnych w sztukach Williama Szekspira i Christophera Marlowe’a oraz stanowią wkład we współczesne badania nad językiem wczesnym nowoangielskim. pl_PL
dc.description.abstractThe dissertation “Modal verbs in Marlowe and Shakespeare – a semantic-pragmatic approach” seeks to present the meanings and use of nine Early Modern English modal verbs (can, could, may, might, will, would, shall, should, and must) in the plays of William Shakespeare and Christopher Marlowe. It is based on a semantic-pragmatic analysis of the corpus comprising Shakespeare’s history plays (three parts of King Henry the Sixth and King Richard the Second) and tragedies (Titus Andronicus, Romeo and Juliet, and Julius Caesar), as well as Marlowe’s seven tragedies (Dido, Queen of Carthage, the first and second part of Tamburlaine the Great, The Jew of Malta, Doctor Faustus, Edward the Second, and The Massacre at Paris). The analysis of each modal verb is conducted in terms of its frequency distribution, spelling variants, types of modal meanings denoted, and other usage typical of a given verb. The analysis includes both descriptive as well as quantitative data. By means of a twofold analysis, Shakespeare-Marlowe and histories-tragedies, the study is aimed to seek similarities and differences in the use of modal verbs in both corpora. The results of the analysis are subjected to statistical testing to verify the statistical significance of the observed differences. The findings of the analysis shed more light on the use of modals in Shakespeare’s and Marlowe’s plays and constitute a contribution to contemporary Early Modern English studies.pl_PL
dc.identifier.urihttp://hdl.handle.net/10593/17412
dc.language.isoengpl_PL
dc.rightsinfo:eu-repo/semantics/restrictedAccesspl_PL
dc.subjectmodalnośćpl_PL
dc.subjectmodalitypl_PL
dc.subjectczasowniki modalnepl_PL
dc.subjectmodal verbspl_PL
dc.subjectMarlowepl_PL
dc.subjectSzekspirpl_PL
dc.subjectShakespearepl_PL
dc.titleCzasowniki modalne u Marlowe’a i Szekspira w ujęciu semantyczno-pragmatycznympl_PL
dc.title.alternativeModal verbs in Marlowe and Shakespeare – a semantic-pragmatic approachpl_PL
dc.typeDysertacjapl_PL

Files