Młodzi naukowcy o niskiej produktywności? Żadnych szans na wysoką produktywność w przyszłości (analiza 320 000 karier naukowych z 38 krajów OECD)

Abstract

Nasze badanie koncentruje się na trwałości bardzo wysokiej i bardzo niskiej indywidualnej produktywności badawczej z perspektywy całości kariery naukowej. Analizujemy produktywność naukowców znajdujących się na późnym etapie kariery, czyli publikujących od co najmniej 25 lat (N=320 564) i pracujących w 38 krajach OECD (w tym w Polsce). Badamy wzorce ich mobilności pomiędzy dziesięcioma klasami produktywności – od najniższej (dolnych10%) do najwyższej (górnych 10%). W pracy pokazujemy, że już na stosunkowo wczesnym etapie kariery naukowej rozkład produktywności w ramach globalnej profesji naukowej na jej dwóch krańcach jest w dużej mierze ustalony. Początkowy rozkład utrzymuje się w czasie, przez lata i dziesięciolecia. Najmniej produktywni naukowcy niemal nigdy nie stają się najbardziej produktywni, a najbardziej produktywni – najmniej produktywni. Uderzająca jest trwałość przynależności do klas najwyższej i najniższej produktywności z perspektywy cyklu życia naukowców. Nasze badanie pokazuje, że globalny system nauki pod względem rozkładu produktywności jest wyjątkowo sztywny. W tym celu przekształcamy potężny zbiór danych bibliometrycznych dotyczących publikacji i cytowań (surowe dane pochodzące z bazy Scopus) w globalne, kompleksowe, wielowymiarowe i co najważniejsze podłużne – czyli obejmujące zmiany w czasie – źródło danych na temat karier naukowych setek tysięcy naukowców. Jak dotąd nie badano indywidualnej produktywności publikacyjnej w ujęciu globalnym z perspektywy podłużnej, nie śledzono indywidualnych karier akademickich od pierwszej publikacji przez kolejnych 25-50 lat po to, aby porównywać między sobą zmiany przynależności do klas produktywności w czasie. W szczególności nie badano, czy w nauce zdarzają się sytuacje skrajne: czy najmniej produktywni naukowcy stają się z czasem naukowcami najbardziej produktywnymi (określamy ich mianem „skoczków”; i odwrotnie, nazywamy ich tu „spadkowiczami”)?

In this paper, we show that already at a relatively early stage of a scientific career, the distribution of productivity within the global scientific profession at its two extremes (the top 10% and the bottom 10%) is largely fixed. This initial distribution persists over time, over years and decades. The least productive scientists almost never become the most productive, and the most productive scientists almost never become the least productive. The persistence of membership in the highest and lowest productivity classes from the perspective of the life cycle of scientists is striking. Our study shows that the global science system is extremely rigid in terms of productivity distribution.