Rorty a autokreacja
Loading...
Date
1995
Authors
Advisor
Editor
Journal Title
Journal ISSN
Volume Title
Publisher
Title alternative
Abstract
Chciałbym zająć się w tym szkicu rozważeniem możliwości ewoluowania poglądów Richarda Rorty'ego w kategoriach — zaproponowanej
przez niego samego — dystynkcji na to, co publiczne, i na to, co prywatne, oraz w terminach jego dychotomicznej pary pojęć:
solidarności i autokreacji. Starałbym się o pokazanie, iż Rorty jako badacz innych filozofów skłania się coraz bardziej ku uznaniu wagi filozofowania autokreacyjnego, wzbogacającego „słownik finalny" danej osoby, zaś z drugiej strony, jako filozof, jak dotąd w odniesieniu do sfery prywatnej — we własnym filozofowaniu — pozostaje raczej
powściągliwy i pełen rezerwy. Byłoby to raczej prześledzenie dwóch możliwych ról w filozoficznej grze językowej -- spojrzenie na
Rortiańskie ujęcie poszczególnych filozofów jako bohaterów filozoficznej tradycji oraz rzut oka na Rorty'ego w roli filozofa w sensie tradycyjnym, czyli zainteresowanego tzw. „problemami filozoficznymi",
„odwiecznymi kwestiami filozoficznymi", ogólnie — grą językową Filozofii przez duże „F" (by posłużyć się tutaj opozycją owej „postfilozoficznej filozofii" i „Filozofii" z Consequences of Pragmatism).
Description
Sponsor
Keywords
Richard Rorty, neopragmatyzm, nowy pragmatyzm, filozofia amerykańska, autokreacja, solidarność, prywatne i publiczne, filozofia i literatura, filozofia a polityka, intelektualiści, przygodność, ironia, solidarność, filozof ironiczny, liberalny ironista, krytyka filozofii francuskiej, Michel Foucault, filozofia prywatna, zwrot pragmatyczny, zwrot ponowoczesny, filozofia ponowoczesna, postmodernizm
Citation
W: A. Szahaj (red.), Między pragmatyzmem a postmodernizmem. Toruń: Wydawnictwo UMK. 1995, s. 123-137.