The early modern (re)discovery of “overhuman” potential: Marlowe’s and Shakespeare’s over-reachers in the light of Nietzsche’s philosophy
Loading...
Date
2016
Authors
Advisor
Editor
Journal Title
Journal ISSN
Volume Title
Publisher
Wydawnictwo Naukowe UAM
Title alternative
Abstract
Głównym celem pracy jest analiza wybranych bohaterów dramatów Williama Szekspira i Krzysztofa Marlowe’a w świetle kluczowych koncepcji filozofii Fryderyka Nietzschego. Analizowane postaci, określane w języku angielskim jako „overreachers” charakteryzują się wyjątkowo silną ambicją i niejednokrotnie bezkompromisowo dążą do władzy i panowania. Ta analogia staje się punktem wyjścia do reinterpretacji „nadczłowieczego” potencjału w angielskim dramacie renesansowym, a także przyczynkiem do ogólniejszej refleksji na temat tożsamości człowieka renesansu. Połączenie nietzscheanizmu ze studiami nad angielskim dramatem siedemnastowiecznym jest niewątpliwie niszą badawczą, gdyż do tej pory nietzscheanizm nie stanowił narzędzia metodologicznego w dyskusji nad tożsamością człowieka odrodzenia. Zatem wykorzystanie potencjału filozoficznego nietzscheanizmu służy zarówno próbie odczytania na nowo pojęcia jednostkowości człowieka renesansu, jak również praktycznemu wykorzystaniu refleksji niemieckiego filozofa w interpretacji literackiej.
This book presents the analysis of the selected characters from Christopher Marlowe’s and William Shakespeare’s dramas in the light of Friedrich Nietzsche’s key philosophical ideas. The characters under scrutiny may be seen as “overreachers” – exceptionally ambitious figures who relentlessly aspire to power. The indomitable and excessively ambitious characters have a lot in common with Nietzsche’s conception of “the overman”, who is characterized by the strong will to power. This parallel becomes a point of departure for a rereading of the “overhuman” potential in the English Renaissance drama and the identity of an early modern human being. So Nietzsche’s philosophy is utilized to analyse the concept of human singularity in the English Renaissance. Moreover, the analysis demonstrates the practical usage of Nietzsche’s philosophy in literary analysis. The book consists of five chapters: two theoretical and three analytical ones. Chapter one presents a methodological basis for the entire work, while chapter two deals with a cultural and historical background of the Renaissance. The first analytical chapter is a rereading of Marlowe’s protagonists – Tamburlaine (Tamburlaine, the Great) and Barabas (The Jew of Malta). Chapter four analyses Shakespeare’s Brutus (Julius Caesar), Macbeth (Macbeth) and Edmund (King Lear). The last chapter is devoted to female characters from Marlowe’s and Shakespeare’s plays (Zenocrate from Tamburlaine, the Great, Lady Macbeth and Lear’s daughters).
This book presents the analysis of the selected characters from Christopher Marlowe’s and William Shakespeare’s dramas in the light of Friedrich Nietzsche’s key philosophical ideas. The characters under scrutiny may be seen as “overreachers” – exceptionally ambitious figures who relentlessly aspire to power. The indomitable and excessively ambitious characters have a lot in common with Nietzsche’s conception of “the overman”, who is characterized by the strong will to power. This parallel becomes a point of departure for a rereading of the “overhuman” potential in the English Renaissance drama and the identity of an early modern human being. So Nietzsche’s philosophy is utilized to analyse the concept of human singularity in the English Renaissance. Moreover, the analysis demonstrates the practical usage of Nietzsche’s philosophy in literary analysis. The book consists of five chapters: two theoretical and three analytical ones. Chapter one presents a methodological basis for the entire work, while chapter two deals with a cultural and historical background of the Renaissance. The first analytical chapter is a rereading of Marlowe’s protagonists – Tamburlaine (Tamburlaine, the Great) and Barabas (The Jew of Malta). Chapter four analyses Shakespeare’s Brutus (Julius Caesar), Macbeth (Macbeth) and Edmund (King Lear). The last chapter is devoted to female characters from Marlowe’s and Shakespeare’s plays (Zenocrate from Tamburlaine, the Great, Lady Macbeth and Lear’s daughters).
Description
Sponsor
Keywords
Nietzsche, Marlowe, Shakespeare, overman, early modern
Citation
Burzyńska K., The early modern (re)discovery of “overhuman” potential: Marlowe’s and Shakespeare’s over-reachers in the light of Nietzsche’s philosophy. Poznań: Wydawnictwo Naukowe UAM, 2016, pp.326.
ISBN
978-83-232-2985-8