Nicejskie ὁμοούσιος w procesie inkulturacji wiary w Bóstwo Syna. Studium teologicznofundamentalne na tle tradycji
| dc.contributor.author | Kotkowska, Elżbieta | |
| dc.date.accessioned | 2016-07-12T08:49:56Z | |
| dc.date.available | 2016-07-12T08:49:56Z | |
| dc.date.issued | 2015 | |
| dc.description.abstract | Wartości prawdziwe dobre i piękne są obecne w każdej kulturze. One dzięki procesowi, określonemu w XX wieku jako inkulturacja, pozwalają integrować je w chrześcijaństwie tak by człowiek mógł wyrażać wiarę w kulturze swojej i swoich przodków. Dzięki temu możliwe jest pełne zakorzenienie chrześcijaństwa w innych formach wyrazu niż biblijny. Chrześcijaństwo europejskie jest bardzo silnie związane z kulturą hellenistyczną. Tak bardzo, że często zapomina się o trudzie przechodzenia od kultury biblijnej do kultury Greków w wyrazie i obronie wiary. Tymczasem był to proces, który trwał przeszło trzy wieki. Język jest najważniejszym nośnikiem kultury, a pisma Kościoła powstały w języku greckim, co ułatwiało i przyspieszyło proces inkulturacji. Trzeba było jednak prawie trzystu lat zmagań o słowo, by z determinacją i odwagą wprowadzić niebiblijne pojęcie do wyznania wiary Kościoła. Ojcowie pierwszego powszechnego zgromadzenia biskupów, zwołanego przez cesarza Konstantyna, podpisali dokument, „Wyznanie wiary 318 Ojców”, w którym zaistniało słowo ὁμοούσιος w sformułowaniu Syn jest „współistotny Ojcu” (ὁμοούσιον τῷ πατρί). Oba sformułowania to wypowiedziane w okolicach Cezarei Filipowej i zapisane jako „Credo nicejskie” są, co do treści równoważne. Wyrażają tę samą prawdę objawioną w Jezusie Chrystusie, która trwa w przekazie oraz w interpretacji w Kościele, iż Jezus Chrystus jest Bogiem. By ukazać ten proces dojrzewania wyrazu wiary problematyka pracy skupia się przede wszystkim wokół pytania: „W jaki sposób przebiegał proces inkulturacji, który zaowocował przyjęciem niebiblijnego słowa w obronie wiary biblijnej, od strony pogan jak i od strony tych, którzy przyjęli Objawienie?” Po prawie trzystu latach dialogu z kulturą hellenistyczną, przyjęte w czasie zgromadzenia w Nicei pojęcie ὁμοούσιος obroniło religijną powagę chrześcijaństwa. Dzięki temu ujawniła się ranga Kościoła jako instytucji kierowanej przez biskupów i papieża w Rzymie. Ta wspólnota ukazała swą wielkość duchową zakorzenioną w poszukiwaniu prawdy. Ostoją tej wielkości były też kościoły domowe i życie mnisze zrodzone pod koniec III w. Termin ὁμοούσιος był w IV w. terminem teologicznie niedopracowanym, otwartym i dzięki temu ostatecznie stał się orężem walki o ortodoksję w życiu chrześcijan i na kolejnych soborach. | pl_PL |
| dc.description.sponsorship | PUBLIKACJA FINANSOWANA Z FUNDUSZU WYDZIAŁU TEOLOGICZNEGO UNIWERSYTETU IM. ADAMA MICKIEWICZA W POZNANIU | pl_PL |
| dc.identifier.isbn | 9788365251220 | |
| dc.identifier.uri | http://hdl.handle.net/10593/14807 | |
| dc.language.iso | pol | pl_PL |
| dc.relation.ispartofseries | Wydział Teologiczny UAM, Studia i Materiały;175 | |
| dc.rights | info:eu-repo/semantics/openAccess | pl_PL |
| dc.subject | inkulturacja | pl_PL |
| dc.subject | inculturation | pl_PL |
| dc.subject | ὁμοούσιος | pl_PL |
| dc.subject | chrześcijanie | pl_PL |
| dc.subject | poganie | pl_PL |
| dc.subject | Christians | pl_PL |
| dc.subject | historia powszechna | pl_PL |
| dc.subject | pagans | pl_PL |
| dc.subject | historia zbawienia | pl_PL |
| dc.subject | general history | pl_PL |
| dc.subject | dialog | pl_PL |
| dc.subject | history of salvation | pl_PL |
| dc.subject | dialogue | pl_PL |
| dc.title | Nicejskie ὁμοούσιος w procesie inkulturacji wiary w Bóstwo Syna. Studium teologicznofundamentalne na tle tradycji | pl_PL |
| dc.title.alternative | The Nicene ὁμοούσιος in the Process of Inculturation of the Faith in the Divinity of the Son. A Fundamental-Theological Study Against the Backdrop of Tradition | pl_PL |
| dc.type | Książka | pl_PL |