„Dziedzictwo Schramma” jako źródło specyfiki polskiej nauki o komunikacji
dc.contributor.author | Kulczycki, Emanuel | |
dc.date.accessioned | 2011-12-09T13:47:57Z | |
dc.date.available | 2011-12-09T13:47:57Z | |
dc.date.issued | 2011 | |
dc.description.abstract | Niniejszy tekst jest próbą wskazania źródłowych uwarunkowań, które przyczyniły się do praso- i medioznawczego charakteru refleksji uprawianej w ramach polskiej nauki o komunikacji. Ukazanych zostanie sześć takowych źródeł, które widoczne są z perspektywy filozofii prowadzącej rozważania nad refleksją uprawianą w ramach nauki o komunikacji. Za główne źródło specyfiki polskiej nauki o komunikacji uznam wpływ rozwiązań instytucjonalnych poczynionych przez Wilbura Schramma w celu instytucjonalnego ugruntowania refleksji nad komunikacją w ośrodkach akademickich w Stanach Zjednoczonych oraz wykorzystanie (a dokładniej: analogiczne zastosowanie) wyników tychże rozwiązań na gruncie polskim | pl_PL |
dc.identifier.AlternativeLocation | http://lingua.amu.edu.pl/Lingua_21/LIN-5.pdf | |
dc.identifier.citation | Lingua ac Communitas, 2010, vol. 21, s. 79-88. | pl_PL |
dc.identifier.issn | 1230-3143 | |
dc.identifier.uri | http://hdl.handle.net/10593/1560 | |
dc.language.iso | pl | pl_PL |
dc.publisher | Wydawnictwo Naukowe Instytutu Filozofii UAM | pl_PL |
dc.subject | Nauka o komunikacji | pl_PL |
dc.subject | Komunikacja społeczna | pl_PL |
dc.subject | Komunikologia | pl_PL |
dc.subject | Schramm | pl_PL |
dc.title | „Dziedzictwo Schramma” jako źródło specyfiki polskiej nauki o komunikacji | pl_PL |
dc.type | Artykuł | pl_PL |