Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny, 2011, nr 2
Permanent URI for this collection
Browse
Browsing Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny, 2011, nr 2 by Author "Barcz, Jan"
Now showing 1 - 1 of 1
Results Per Page
Sort Options
Item KONSOLIDACJA GRUPY EURO: UMOCNIENIE EFEKTYWNOŚCI UNII CZY GROŹBA JEJ FRAGMENTACJI? ASPEKTY PRAWNE I INSTYTUCJONALNE(Wydział Prawa i Administracji UAM, 2011) Barcz, JanPodczas spotkania w dniach 24-25 marca 2011 r. Rada Europejska podjęła istotne decyzje nakierowane na przezwyciężenie kryzysu finansowego, zwłaszcza zaś na zapewnienie stabilności strefy euro jako całości, zachowanie stabilności finansowej oraz uzyskanie wzrostu gospodarczego w Unii Europejskiej. Podjęte decyzje, szczególnie w sprawie ustanowienia „Paktu euro plus” i Europejskiego Mechanizmu Stabilizacji (EMS) bez wątpienia konsolidują strefę euro, a tym samym nastawione są na umocnienie Unii Europejskiej (euro bowiem „jest i pozostanie jednym z najważniejszych elementów integracji europejskiej” – tak szefowie państw lub rządów w Konkluzjach ze spotkania w grudniu 2010 r.). Niemniej jednak ich konsekwencją jest stworzenie nowych – obok kryteriów konwergencyjnych − przesłanek włączenia się do strefy euro państw członkowskich UE, które dotychczas poza tą strefą pozostają. Z formalnego punktu widzenia EMS skonstruowany będzie w takiej formule, która umożliwi – w razie trudności przy ustanowieniu Mechanizmu (zwłaszcza gdyby wystąpiły one po stronie państw nie należących do strefy euro, na przykład przy zatwierdzaniu decyzji uzupełniającej art. 146 TFUE) – powołanie EMS jedynie w ramach państw strefy euro. Byłoby to ponowne sięgnięcie do tak zwanej metody schengeńskiej, niebezpiecznej dla spójności Unii: może ona bowiem prowadzić do fragmentacji Unii, a w każdym razie wyobcowania z jej „twardego jądra”, w najlepszym zaś skutkuje ona pominięciem w procesie decyzyjnym instytucji unijnych i pozostałych (poza grupą) państw członkowskich. Przesłanie płynące z przyjętych uzgodnień w sprawie „Paktu euro plus” i EMS jest stosunkowo jednoznaczne: albo państwa członkowskie przeprowadzą programy konsolidacyjne nastawione na umocnienie stabilności finansowej i dyscypliny budżetowej oraz radykalne podniesienie konkurencyjności, dopełniając w ten sposób reformę ustrojową przeprowadzoną na mocy Traktatu z Lizbony i nakierowaną na umocnienie spójności Unii Europejskiej jako całości, albo nastąpi dalsza konsolidacja państw najbardziej wydolnych (skupionych w Eurogrupie), prowadząca do istotnego zróżnicowania w ramach Unii. Obie opcje w obecnej chwili są jeszcze otwarte.