Praca „Światy niedokończone. Procesualność światoopowieści w grach wideo” stanowi próbę uchwycenia szczególnej własności gier wideo – ciągłej zmiany, dynamiki zachodzącej zarówno w trakcie rozgrywki, jak i poza nią. W tym celu autor posługuje się licznymi pojęciami (światoopowieść, wirtualne/aktualne, asamblaż), które przetworzone i zestawione ze sobą dają możliwość opisu zjawisk zachodzących w środowisku gier wideo. Znaczącym elementem rozważań jest ciągłe zmienianie perspektywy między wewnętrzną (gracza) i zewnętrzną (badacza), ale również próba opisu perspektyw nieantropocentrycznych, czyli obiektów wchodzących w skład asamblażu gry wideo.