Rozprawa mieści się w nurcie lingwistyki kulturowej, a jej główne założenie sprowadza się do tego, by dowieść antropocentrycznego charakteru frazeologii animalistycznej. Podstawę materiałową stanowi około 1000 polskich frazeologizmów z nazwami zwierząt, wyekscerpowanych z różnych źródeł leksykograficznych i frazeologicznych powstałych po 1968 roku. Składa się ona z części ogólnej i dwu części analitycznych, które z kolei zawierają słownik alfabetyczny i słownik tematyczny polskich frazeologizmów „zwierzęcych”.