Wydział Filologii Polskiej i Klasycznej (WFPiK)/Faculty of Polish and Classical Philology
Permanent URI for this community
Browse
Browsing Wydział Filologii Polskiej i Klasycznej (WFPiK)/Faculty of Polish and Classical Philology by Author "Bakuła, Bogusław. Promotor"
Now showing 1 - 4 of 4
Results Per Page
Sort Options
Item Hipertekstowe przemiany prozy. Uwarunkowania tekstu w sieciowym środowisku cyfrowym(2012-01-16T08:09:29Z) Pisarski, Mariusz; Bakuła, Bogusław. PromotorW pracy pokazuję jakim przemianom podlega proza w cyfrowym środowisku hipertekstowym. Chodzi tu o powieść hipertekstową, literacki tekst pisany i odczytywany na ekranie komputera, w którym język cyfrowego medium staje się środkiem artystycznego przekazu. Po wprowadzeniu w zagadnienie hipertekstu, przyglądam się w jaki sposób, poprzez wprowadzenie elementu wyboru i warstwy operacyjnej, hipertekst przekształca pojęcia autora, dzieła i czytelnika. Wskazuję na konsekwencje modularności, sieciowości, dynamiczności kontekstów i innych cech języka nowego medium, na zmieniony pod ich wpływem sposób prowadzenia opowiadania. W rozdziale drugim poświęcam uwagę narzędziom literaturoznawczym, które są w stanie pomóc skutecznie opisać hipertekstowe przemiany prozy: takim metodom literaturoznawczym, które do tekstu tradycyjnego podchodzą z perspektyw, które wydają się ogarniać także nowe przejawy tekstualności. Chodzi na przykład o kategorie “tekstu jako maszyny”, “dzieła otwartego”, “aktywnego” odbiorcy czy tekst rozumiany jako “sieć połączeń.” Jak wykazuję, te powszechnie już zadomowione w warsztacie literaturoznawcy ujęcia tekstu nie do końca nadają się do analizy hipertekstu. Rozdział trzeci i czwarty, stanowiące trzon pracy i jej część badawczą, analizuję na przykładach problemy poetyki hiperłącza i poetykę hipertekstowego węzła: pojedynczy segment w sieci tekstu. W kolejnej części pracy wprowadzam propozycję procedury metodologicznej do badania dzieł cyfrowych, zatrzymuję się przy najwybitniejszych przykładach polskiej powieści hipertekstowej i spoglądam w przyszłość.Item Konsensusy i kontrowersje wokół dicta Hermetis. Studium nad tradycją hermetyczną i jej recepcją w początkach polskiego humanizmu(2019) Sójka, Tomasz; Bakuła, Bogusław. PromotorDysertacja ta jest efektem badań nad tekstami tradycji hermetycznej. Koncentruje się przede wszystkim nad jej przejawami w Polsce w XV wieku i na początku wieku XVI. Rozprawa na wstępie precyzuje tytułowe terminy („dicta Hermetis” oraz „tradycja hermetyczna”), informuje o zasadniczych metodach badawczych (dwudziestowieczna hermeneutyka oraz pragmatyzm) oraz o stanie badań. Pierwsza część dysertacji skupia się na pytaniu „Kim był Hermes Trismegistos?” Odpowiedzi szuka najpierw w literaturze hermetycznej, następnie w starożytnej i średniowiecznej historiografii, w pismach Ojców Kościoła, a także wśród średniowiecznych oraz wczesnorenesansowych astrologów, alchemików, filozofów (głównie neoplatoników). Druga część dysertacji opisuje tradycję hermetyczną wśród krakowskich astrologów w XV wieku. Ten rozdział koncentruje się na tak zwanej magii hermetycznej oraz jej związkach z astronomią. Przedstawia listę czytanych i przepisywanych wówczas do rękopisów pism hermetycznych, a ponadto skupia się na sposobach jej odbioru, reakcji na jej kontrowersyjną treść, zapleczu filozoficznym, który uzasadniał lub negował magiczne wypowiedzi Hermesa. Część trzecia dysertacji przedstawia, jak filozoficzne fragmenty z pism hermetycznych przejawiały się w czasach „humanistycznego przełomu” w Polsce. Odczytuje dicta Hermetis w astrologicznych prognostykach, następnie wskazuje na reminiscencje hermetyczne w utworze „O obrotach sfer niebieskich” Mikołaja Kopernika, dalej w tekstach Adama z Bochynia, a w części końcowej szczegółowo analizuje wybrane przez Biernata z Lublina fragmenty z Asclepiusa oraz Pimandra, które spisał on w swojej antologii filozoficznej.Item „Mistrz i Małgorzata” Michaiła Bułhakowa w Polsce w latach 1969-1989(2016) Korcz, Karolina; Bakuła, Bogusław. PromotorW rozprawie zostały omówione warunki i sposoby funkcjonowania Mistrza i Małgorzaty w obiegu czytelniczym w Polsce w l. 1969-1989, specyfika recepcji powieści we wskazanym okresie oraz wartość dzieła dla kultury polskiej. Przyjęta startegia badawcza opiera się na interdyscyplinarności. Rozdział pierwszy stanowi przegląd wybranych teorii i koncepcji, w których istotną rolę odgrywają rozważania nad problematyką recepcji. W drugim omówione zostały warunki społeczno-polityczne, w jakich przebiegał odbiór Mistrza i Małgorzaty. Rozważania ogólne na temat wpływu ideologii na ówczesną rzeczywistość przechodzą w ustalenia bardziej szczegółowe, wyznaczane przez najważniejsze wydarzenia o charakterze politycznym. Rozdział trzeci podejmuje kwestię oddziaływania rzeczywistości na kształt dyskursu prasowego. Pokazana została struktura dyskursu oraz sytuacja komunikacyjna. Rozdział czwarty porusza zagadnienie obecności Mistrza i Małgorzaty w środkach masowego przekazu, ukazując wpływ systemu medialnego na proces recepcji dzieła. Rozpatrzone zostały takie kwestie, jak zależność pojawiających się treści od częstotliwości ukazywania się, profilu, zasięgu i uwarunkowań komunikacyjnych prasy, powiązane także z rodzajami i gatunkami dziennikarskimi. Ostatnia część pracy pokazuje rolę, jaką odegrał Mistrz i Małgorzata w kulturze – sztukach scenicznych, plastycznych, filmie oraz poezji.Item Prowincja jako problem narracji postkolonialnej w utworach Andrzeja Stasiuka, Wolfganga Hilbiga oraz Jurija Brězana(2010-05-12T08:25:30Z) Kledzik, Emilia; Bakuła, Bogusław. PromotorPrzedłożona praca jest komparatystycznym studium obrazu prowincji w literaturze serbołużyckiej, wschodnioniemieckiej i polskiej czasu transformacji ustrojowej na przykładzie twórczości Jurija Brĕzana, Wolfganga Hilbiga i Andrzeja Stasiuka. „Odtopoizowany topos” prowincji, który w literaturze europejskiej pełni podwójną rolę narodowego mikrokosmosu i figury krytyki nowoczesności, tym razem staje się ikoną czasów przełomu dla mniejszości narodowej, quasi-narodu i środkowoeuropejskiego projektu postsowieckiego. Metodologia postkolonialna służy w wymienionych obszarach kulturowych do zobrazowania różnorodnych zjawisk dominacji: w odniesieniu do wpływów Rosji/ZSRR, lokalnych i globalnych działań kolonizatorskich oraz charakterystycznego dla literatury przełomu resentymentu w stosunku do Europy Zachodniej. W wymienionych obszarach kulturowych bada się związek pomiędzy narratorem a opisywanym obszarem geograficznym (geopoetyka), strategie esencjalizacji i orientalizacji prowincji oraz repertuar postkolonialnych figur (mimikra, ambiwalencja, hybrydyzacja, karnawalizacja). Lektura postkolonialna ujawnia, że żadna z opisywanych literackich prowincji nie przełamuje antykolonialnych lub kolonizatorskich sposobów obrazowania przestrzeni, opartych na opozycji między kolonizatorem a kolonizowanym.