Doktoraty (WNS)
Permanent URI for this collection
Browse
Browsing Doktoraty (WNS) by Subject "aesthetics"
Now showing 1 - 4 of 4
Results Per Page
Sort Options
Item Filozofia antropologiczna Wilhelma von Humboldta(2010-06-07T08:26:34Z) Małecki, Wiesław; Przyłębski, Andrzej. PromotorPraca składa się z dwóch części, poświęconych kolejno estetyce filozoficznej oraz filozoficznej antropologii, które obejmuję ogólniejszą nazwą „filozofii antropologicznej”. Wskazuje ona na to, że określanie Wilhelma von Humboldta „filozofem” także poza filozofią języka jest w pełni uzasadnione. Część pierwsza zawiera przede wszystkim analizy największego dzieła Humboldta poświęconego estetyce pt. Ästhetische Versuche, Erster Theil: Ueber Göthes Hermann und Dorothea, ze szczególnym uwzględnieniem zagadnienia wyobraźni poetyckiej, które stanowi centralny problem estetyki filozoficznej „mędrca z Tegel”. Stanowi ona również próbę dekonstrukcji wizerunku Humboldta jako epigona wielbionych przez niego mistrzów Klasyki Weimarskiej, tj. przede wszystkim Johana Wolfganga Goethego oraz Fryderyka Schillera. Kategoria „wyobraźni”, a także „płci” oraz „charakteru”, tworzą wspólną podstawę estetyki i antropologii. Na szczególną uwagę zasługują tutaj prace Humboldta poświęcone problematyce płci: Über den Geschlechtsunterschied und dessen Einfluss auf die organische Natur oraz Über männliche und weibliche Form. Analizy tych dzieł stanowią pomost do drugiej części pracy. Myśl antropologiczna Humboldta skoncentrowana była głównie wokół projektu antropologii porównawczej, którego największą zrealizowaną w jego pracach częścią jest antropologia baskijska. Jej rekonstrukcji poświęcone są analizy jego spuścizny baskijskiej, w tym przede wszystkim wyników terenowych prac badawczych, dokonanych podczas dwóch podróży do Baskonii pod koniec XVIII wieku.Item Koncepcja uczuć w dziełach Franza Brentana(2015-01-31) Ruks, Jakub; Orlik, Piotr. PromotorAutor rozprawy podejmuje próbę całościowego ujęcia problematyki uczuć zawartej w dziełach Franza Brentana. W pierwszej części pracy zostają określone psychologiczne uwarunkowania badań uczuć oraz ich intencjonalny charakter. W drugiej części analizowana jest grupa uczuć pełniąca ważne funkcje etyczne. W trzeciej części zostają poddane analizie uczucia zmysłowe oraz nawykowe. W czwartej części analizowana jest grupa uczuć pełniąca ważne funkcje estetyczne. Brentano opisał wielką różnorodność uczuć, ukazując ich związek ze świadomością, intelektem, zmysłami, skłonnościami nawykowymi, etyką oraz estetyką z jednolitego punktu widzenia psychologii opisowej. Sposób rozważania uczuć jako części świadomości – przy jednoczesnym celowym abstrahowaniu od związków przyczynowych i uwarunkowań fizjologicznych – stanowi o specyfice koncepcji uczuć Franza Brentana. Filozof przedstawił uczucia z punktu widzenia psychologii opisowej (opisującej fenomenologii), zachowując przy tym miejsce na przyrodnicze badania nad uczuciami. Podsumowaniem rozprawy jest zestawienie trzech podziałów uczuć zawartych w dziełach Brentana oraz ich wzajemne połączenie, w wyniku którego zostaje sformułowana hierarchia uczuć od najgorszych negatywnych uczuć pozbawionych słuszności do najlepszych pozytywnych uczuć nacechowanych słusznością.Item Sztuka środowiskowa jako postmodernistyczna odpowiedź na tradycję sztuki krajobrazu(2011-03-09T10:45:18Z) Ługowska, Agnieszka; Kubicki, Roman. PromotorNiniejsza praca analizuje ewolucję sztuki pejzażowej w sztuce europejskiej i amerykańskiej, eksponując transformacje kilku zasadniczych kwestii konceptualnych i formalnych niezbędnych do jej rozwoju. Przedstawiony problem analizowany jest w szerszej perspektywie teoretycznej, uwzględniającej historyczne, społeczne i przede wszystkim filozoficzne tło zachodzących przemian. Praca ukazuje proces rozluźnienia i ostatecznie zerwania związków sztuki prezentującej naturę z tradycją mimetyczną, którego kulminacją było powstanie sztuki środowiskowej. Sztuka ta, zrywając z tradycją artystycznego i estetycznego przedstawienia natury, sama zaczyna rozgrywać się w naturze, coraz częściej rozumianej nie jako świat przyrodniczy, lecz jako najbliższe, wysoce zurbanizowane środowisko. Sztuka taka prowadzi do zmiany rozumienia zasadniczych komponentów sytuacji artystycznej, między innymi dokładniej przeanalizowanej roli artysty. Badane zagadnienie przedstawiono w perspektywie zmian zachodzących między sztuką modernistyczną i postmodernistyczną, oraz zmieniającym się statusem estetyki, która rekompensując utratę piękna sztuki, koncentruje się na teoriach skoncentrowanych na komunikacyjnych, poznawczych aspektach, wchodzi w dziedzinę kultury i odwołując się do kategorii doświadczenia, powraca do swego pierwotnego znaczenia i rozumiana jest także jako dziedzina poznania zmysłowego.Item Sztuki plastyczne starożytnej Grecji w świetle myśli wybranych przedstawicieli niemieckiej filozofii życia oraz refleksji kulturoznawczej(2010-06-09T11:36:21Z) Bednarczuk, Arkadiusz; Kowalski, Andrzej. PromotorPoglądy przedstawicieli niemieckiej filozofii życia zmieniły sposób myślenia o sztuce starożytnej Grecji i w konsekwencji o całej sztuce. Rozpoznając historyczny wymiar metafizyki, filozofia życia zniosła wszelkie sztuczne podziały i opozycje typu: świat zmysłowy i ponadzmysłowy, dusza i ciało, myślenie i działanie. Widziane z perspektywy filozofii życia, dzieło sztuki nie rozpadała się zatem na treść i formę, myśl i działanie, zmysłowe i ponadzmysłowe.Z uwagi na problem tytułowy pracy, analizie poddane zostały poglądy F. Nietzschego, M. Heideggera i O. Spenglera.Wyróżnione przez Nietzschego pierwiastki dionizyjski i apolliński, traktowane są w pracy jako postawy współdziałające. Autonomicznie funkcjonujący pierwiastek apolliński ukonstytuuje się bowiem w kulturze, w której istnieje możliwość przyjęcia platońskiej postawy teoretyczno-filozoficznej względem dionizyjskiej. W interpretacji poglądów filozoficznych Heideggera omówione zostało znaczenie poręczności, otwartości i wystawiania świata przez dzieło sztuki. W przypadku O. Spenglera podkreślono znaczenie podziału sztuki na styl apolliński i faustowski oraz rola sztuki jako hermeneutyki kultury. W drugiej części pracy omówione zostały poglądy na sztukę E. Cassirera, J. Kmity, A. Pałubickiej i A. Kowalskiego. Charakterystyka przedplatońskiego okresu kultury starożytnej, zawarta w twórczości omawianych uprzednio niemieckich filozofów życia, okazała się w wielu punktach zbieżna z kulturoznawczym opisem myślenia magiczno-mitycznego.