Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny, 2011, nr 2
Permanent URI for this collection
Browse
Browsing Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny, 2011, nr 2 by Subject "bicameral parliament"
Now showing 1 - 1 of 1
Results Per Page
Sort Options
Item Dwuizbowość Parlamentu RP w Orzecznictwie Trybunału Konstytucyjnego(Wydział Prawa i Administracji UAM, 2011) Szymanek, JarosławArtykuł prezentuje poglądy Trybunału Konstytucyjnego dotyczące przyjętego w Polsce modelu dwuizbowości. Choć, jak się zauważa, z formalnego punktu widzenia Konstytucja przewiduje raczej dwa ograny władzy ustawodawczej, tj. Sejm i Senat, a nie typowy czy właściwy dwuizbowy parlament, to jednak uznaje się, że w gruncie rzeczy mamy do czynienia z dualną postacią parlamentu. Wzajemne związki obu izb przesądzają jednocześnie o modelu tejże dwuizbowości. Polski Trybunał Konstytucyjny w swoich orzeczeniach wielokrotnie odnosił się do kwestii charakteru związków Sejmu i Senatu, co układa się w dość spójną, choć nie pozbawioną niuansów i czasami punktów odmiennych linię orzeczniczą. Sprawami najczęściej poddawanymi ocenie Trybunału były − po pierwsze − generalny model dwuizbowości, a po drugie − zakres przedmiotowy poprawek senackich do ustawy. Co do pierwszego zagadnienia trzeba przyznać, że Trybunał konsekwentnie powtarzał, że ustrojodawca przyjął model dwuizbowości asymetrycznej, nierównorzędnej z wyraźnie uprzywilejowaną pozycją Sejmu jako tzw. izby pierwszej, którą – w odniesieniu do trybu ustawodawczego – Trybunał konsekwentnie nazywał „gospodarzem procesu legislacyjnego”, którego wola jest zawsze wiodąca i rozstrzygająca. Natomiast co do zakresu merytorycznego poprawek wprowadzanych przez Senat to Trybunał zajmował tutaj różne stanowiska, począwszy od wybitnie restrykcyjnego, sprowadzającego Senat do roli izby jedynie korygującej ustawy uchwalone przez Sejm, aż do uznania (w ostatnich orzeczeniach), że choć z definicji rola Senatu jest ograniczona, to jednak nie można jej marginalizować, gdyż Senat może w swojej poprawce tak dalece zmienić ustawę, że zaproponuje wręcz alternatywną wizję uregulowania danego problemu, pod warunkiem że problem ten był już uregulowany w ustawie przyjętej przez Sejm. W efekcie, o ile w latach 90. Trybunał raczej ograniczał rolę i pozycję izby drugiej, o tyle po roku 2000 stara się, jak się wydaje, ją wzmocnić, uznając, że przedstawicielki charakter Senatu powinien przemawiać na rzecz jego ustrojowego dowartościowania.