Teologia i Moralność, 2011, Tom 09
Permanent URI for this collection
Browse
Recent Submissions
Item Sakrament małżeństwa. Znak tego, co niewidzialne, choć realne(Wydział Teologiczny, UAM, 2011) Bohdanowicz, AndrzejSakramentalne przeobrażenie miłości małżeńskiej nie eliminuje bliskości fizycznej małżonków będącej dla nich źródłem zadowolenia i szczęścia, lecz ją przemienia. Jednak tylko wtedy, gdy małżonkowie znajdą w swoim życiu miejsce i czas na intymną więź z Chrystusem, mogą mieć nadzieję, że nauczą się prawdziwie kochać. Podstawowym elementem miłości jest afirmacja osoby kochanej oraz obdarowanie jej kredytem zaufania. Osoba kochająca nie szuka swojego zadowolenia, lecz jest nastawiona całkowicie na drugiego. Taka postawa małżonków jest znakiem ich życia wiarą.Item Małżeństwo drogą do komunii z Bogiem w świetle "Familiaris consortio" Jana Pawła II(Wydział Teologiczny, UAM, 2011) Hadryś, JacekCelem artykułu jest przedstawienie małżeństwa jako drogi prowadzącej do komunii z Bogiem. W związku z powyższym poddano analizie treść adhortacji Jana Pawła II "Familiaris consortio". Całość refleksji została podzielna na kilka części, wzorowanych na poszczególnych częściach adhortacji. Ukazano w nich wpierw Boży zamysł względem małżeństwa, a następnie poszczególne zadania małżeństwa oraz ich realizację. Wnioski z przeprowadzonych badań zamieszczono w zakończeniu. Wykazano między innymi, iż Boży zamysł względem małżeństwa można uważać za podstawę uznania małżeństwa i rodziny za konkretną drogę prowadzącą małżonków do komunii z Bogiem. Stwierdzono również, że Jan Paweł II ukazując Boży zamysł wobec małżeństwa oraz zadania stające przed małżeństwem i ich realizację jednoznacznie wskazał na miłość, bez której wypełnienie Bożych planów względem małżeństwa i rodziny byłoby niemożliwe. Tym samym można uważać, iż podjęcie małżeńskiego powołania jest jednoznaczne z wkroczeniem na konkretną i zarazem specyficzną drogę prowadzącą do pełni komunii z Bogiem.Item Etyczny profil "Familiaris consortio"(Wydział Teologiczny, UAM, 2011) Bajda, JerzyArtykuł koncentruje się na etycznym aspekcie „Familiaris Consortio”, zakładając równocześnie bogatą problematykę pastoralną. Pytanie etyczne, które pojawiało się wraz z ukazaniem się tego dokumentu wiązało się z nastrojami wahania i oczekiwania w wyniku ujawnienia się silnej opozycji wobec nauki zawartej w encyklice „Humanae Vitae” Pawła VI. Adhortacja nie podejmuje bezpośredniej polemiki z przeciwnikami nauki Kościoła, lecz przedstawia pozytywny wykład całościowej nauki na temat powołania małżeństwa i rodziny. Powołanie stanowi w tym dokumencie podstawową kategorię teologiczno-moralną, wyjaśniającą i uzasadniającą istotne wymogi moralne małżeństwa i rodziny i przenoszącą życie ludzkie na poziom świętości. Powołanie ma swe źródło w Boskim planie zbawienia i objawia się wraz z dokonaniem dzieła zbawienia w Jezusie Chrystusie. Tajemnica powołania uobecnia się w dziejach ludzkości jako ukryta a zarazem objawiona w misterium Chrystusa i Kościoła. Powołanie rzuca istotne światło na stworzenie mężczyzny i kobiety czyli stworzenie rodziny opartej na fundamencie małżeństwa. Odtąd prawda antropologiczna posiada wymiar sakramentalny. Powołanie przenikając wewnętrznie rzeczywistość stworzoną, umieszcza w samej głębi bytu „nie dające się stłumić wezwanie: rodzino, stań się tym, czym jesteś” (FC 17). Bóg Stwórca i Odkupiciel powierzył człowiekowi – mężczyźnie i kobiecie- zadanie budowania rodziny mocą tej samej Miłości, przez którą istnieje świat i człowiek, oraz tej samej Miłości, którą Objawił Syn Boży na Krzyżu, ustanawiając nowy porządek stworzenia. Odtąd prawda życia ludzkiego i prawda miłości musi być odczytywana wyłącznie w świetle tajemnicy Paschalnej. To wezwanie płynące z głębi sakramentu odzywa się mocą łaski w sercu małżeństwa, w sercu męża i żony, którzy są wezwani do miłowania się tą samą Miłością, która płynie z Misterium Krzyża. Ta koncepcja powołania, wypływająca z sakramentalnego charakteru chrześcijańskiego istnienia stanowi klucz do rozstrzygania szczegółowych pytań mogących się pojawić w kontekście życia małżeńskiego. Wizja przedstawiona przez „Familiaris Consortio” jest jednorodna i charyzmatyczna, jest teologiczna i antropologiczna zarazem, dotyczy bowiem człowieka jako człowieka, a nie tylko „pewnych jednostek” ludzkich uwikłanych w sidła małżeńskie. W „Familiaris Consortio” jest jedna norma małżeńska i jedna norma rodzicielska: to jest zawsze ta sama Miłość, która z Serca Boga poprzez sakrament przenika do serca małżonków. Dlatego miłość małżeńska jest miłością rodzicielską, czyli odpowiedzialną za świętość tajemnicy zrodzenia, to jest równocześnie za świętość Boga – Stwórcy i za godność człowieka powoływanego na świat. Zarówno miłość małżeńska jak miłość rodzicielska, nie mogą istnieć bez czystości małżeńskiej. Tu leży prawdopodobnie główna przyczyna powodująca opór wobec nauki „Humanae Vitae”. „Familiaris Consortio” odrzuca wszelką manipulację antykoncepcyjna, podkreślając sprzeczność postawy antykoncepcyjnej nie tylko z prawem Bożym, ale i z istotą człowieczeństwa. Zawiera się to w twierdzeniu, które głosi, że pomiędzy prawidłowym życiem małżeńskim a antykoncepcją zachodzi nie tylko różnica moralna, lecz także antropologiczna (FC 32). Jest to surowy osąd tej praktyki, ale prawdziwy: ci, którzy stosują antykoncepcję, staczają się na poziom poniżej-ludzki.