Retoryka pojednania
Loading...
Date
2011
Authors
Advisor
Editor
Journal Title
Journal ISSN
Volume Title
Publisher
Wydawnictwo Rys
Title alternative
Abstract
W artykule podejmowana jest problematyka funkcjonowania w dyskursie publicznym retoryki nastawionej na porozumienie i szukanie konsensusu, nazwanej retoryką pojednania. Warunkami retoryki pojednania są: 1) określona sytuacja retoryczna – sytuacja konfliktu, który może być postrzegany jako to, co istniało od zawsze, a zatem leży u źródeł jakichś relacji, albo traktowany jest tylko jako etap w historii relacji, który nastąpił po czasie zgody i jedności; 2) otwarcie na dialog, który wymaga w pierwszej kolejności określenia siebie, swojej tożsamości, wytyczenia granic i dalej – uznania odrębności Innego; 3) język empatii, pozwalający zredukować stopień defensywności w dochodzeniu do porozumienia.; 4) etos mówcy, oparty na wiedzy, życzliwości i otwartości. Ważnym elementem retoryki pojednania są gesty otwarcia, a więc takie znaki, zachowania zarówno werbalne, jak i niewerbalne, które wyrażają gotowość do dialogu i porozumienia. Retorykę pojednania należy jednak odróżnić od retoryki „pustej” (sofistyki), która sprowadza się tylko do takich gestów. Różnica między nimi dotyczy intencji – postawy i nastawienia retora, kwestii etycznych i stawianych celów. Retoryka „pusta” wyczerpuje się tylko w doraźnych i efektownych gestach, retoryka pojednania podejmuje wysiłek działań obliczonych na lata lub nawet dziesiątki lat.
Description
Sponsor
Keywords
retoryka, retoryka pojednania, dialog, konsensus, sytuacja retoryczna, konflikt, porozumienie, etos
Citation
Cum reventia, gratia, amicita... Księga jubileuszowa dedykowana Profesorowi Bogdanowi Walczakowi, pod red. Jolanty Migdał i Agnieszki Piotrowskiej-Wojaczyk, Poznań: 2013.