Doktoraty (WN)
Permanent URI for this collection
Browse
Browsing Doktoraty (WN) by Author "Andruszko, Czesław. Promotor"
Now showing 1 - 2 of 2
Results Per Page
Sort Options
Item Aleksander Wwiedienski i tradycja absurdu(2014-06-11) Raspapou, Aliaksandr; Andruszko, Czesław. PromotorAleksander Wwiedienski (1904-1941) – poeta, dramaturg, filozof rosyjskiej awangardy, - współcześnie znany jest jedynie wąskiemu gronu pisarzy i badaczy literatury interesujących się eksperymentami twórczymi z pogranicza literatury i filozofii. Niniejsza rozprawa poświęcona jest krytycznej analizie twórczości A. Wwiedienskiego pod kątem europejskiej tradycji absurdu w filozofii i literaturze a jednocześnie umiejscowieniem jej w sztuce. W rozdziale pierwszym, teoretyczno – historycznym, przedstawiono koncepcję absurdu i jej realizacje. Rozpatrzono pojęcie absurdu w trzech aspektach: ontologicznym, gnoseologicznym i aksjologicznym. W końcowej części opisano proces przemieszczania się problemu absurdu z płaszczyzny rozważań filozoficznych do tematyki literatury pięknej. W rozdziale drugim, analitycznym, dotyczącym bezpośrednio A. Wwiedienskiego, - podkreślono związki niektórych faktów biograficznych z kształtowaniem się światopoglądu poety, światopoglądu naznaczonego absurdem. Kluczem do jego złożonego obrazu świata są trzy kręgi tematyczne wyznaczone przez samego poetę na bardzo wczesnym etapie (bo już na początku lat 20-tych) jego eksperymentów artystycznych, są to: Czas, Śmierć i Bóg. Ostatni rozdział, analityczno – porównawczy, traktuje o tym w jaki sposób artystyczne dokonania autora Elegii wpisują się w tradycję filozofii i literatury absurdu. Uzupełnieniem niniejszej pracy jest opis krytycznej reinterpretacji podstawowej funkcji języka dokonany przez Wwiedienskiego w odniesieniu do logiczno – filozoficznych koncepcji L. Wittgensteina.Item Czas historyczny w prozie emigracyjnej M. Osorgina(2012-06-11T12:32:42Z) Murawski, Antoni; Andruszko, Czesław. PromotorTematem niniejszej pracy jest próba analizy koncepcji czasu w prozie emigracyjnej Michaiła Osorgina, ze szczególnym uwzględnieniem jego specyficznego podejścia do historii i procesu rozwoju cywilizacji. Bogaty materiał źródłowy daje możliwość dokładnego rozpatrzenia stosunku pisarza nie tylko do dziejów ludzkości, ale także oceny jego poglądów na zależności pomiędzy czasem historycznym i cyklicznym życiem przyrody.