Browsing by Author "Sarnowska-Giefing, Irena. Promotor"
Now showing 1 - 5 of 5
Results Per Page
Sort Options
Item Antroponimy w Quo Vadis Henryka Sienkiewicza i w koreańskich przekładach powieści. Ocalone czy stracone w tłumaczeniu?(2011-10-13T11:52:06Z) Pak, Hyerim; Sarnowska-Giefing, Irena. PromotorNiniejsza rozprawa doktorska jest próbą odpowiedzenia na pytanie jak zostały przełożone nazwy osobowe Quo vadis Henryka Sienkiewicza na język koreański, czy koreańskie ekwiwalenty antroponimiczne zachowują te same funkcje stylistyczne jak w tekście oryginału? W zasobie antroponimów Quo vadis pojawiają się: 1. nazwy autentyczne leksykalnie i denotacyjnie (nazwy indywidualne i zbiorowe, czyli etnonimy), 2. nazwy autentyczne leksykalnie ale nieautentyczne denotacyjnie, 3. nazwy nieautentyczne, 4. nazwy przynależne do kodu chrześcijańskiego oraz mitologiczne oraz literackiego. Antroponimy w przekładach koreańskich na ogół zostały ocalone, często dzięki zastosowanych techniki szczególnie metatekstom. Stracone zostały natomiast nazwy które zostały źle zapisane na alfabet koreańskich (błędy ortograficzne), opuszczone w tłumaczeniu, wymienione innymi nazwami nienależącymi do danego denotatu, niewłaściwy wybór ekwiwalentu znaczeniowego, etc. Przy ocaleniu nazw ważna jest kompetencja tłumacza, który oprócz kompetencji językowej i kulturalnej języka wyjściowego i docelowego musi posiadać kompleksową wiedzę o tematyce, czyli antyku i chrześcijaństwie szczególnie o starożytnym i chrześcijańskim nazewnictwie. Natomiast ostateczny los nazw, zostać ocalone czy stracone w dużej mierze należy do kompetencji odbiorców i ich wiedzy.Item Nazwiska mieszkańców Poznania od XVI do XVIII wieku w świetle ksiąg metrykalnych Kolegiaty św. Marii Magdaleny. Studium onomastyczno-socjolingwistyczne(2013-01-07) Kulupa, Aleksandra; Sarnowska-Giefing, Irena. PromotorPodstawą materiałową pracy są historyczne antroponimy doby średniopolskiej wyekscerpowane z ośmiu rękopiśmiennych ksiąg metrykalnych prowadzonych przy kościele farnym w Poznaniu - Kolegiacie św. Marii Magdaleny. Rozprawa ma kształt antroponimicznej monografii miejskiej. Praca ma na celu poszerzenie perspektywy badawczej, związanej z kształtowaniem się nazwiska mieszczańskiego, oraz umożliwia sformułowanie wniosków, dotyczących procesów nazwiskotwórczych i chronologii stabilizowania się nazwisk mieszkańców Poznania doby średniopolskiej. Obrany temat pracy narzuca jej dwudzielny układ. Słownik ujmuje materiał antroponimiczny w układzie alfabetycznym. Zawiera poświadczenia materiałowe każdego hasła, ich lokalizację źródłową i chronologiczną, komentarz strukturalny, w końcu próby etymologizowania poszczególnych nazwisk. Druga część pracy ma charakter analityczny. Porządkuję tu i interpretuję olbrzymi materiał zgromadzony w słowniku. Celem tej części rozprawy jest wyróżnienie poszczególnych sposobów identyfikacyjnych oraz wieloaspektowy opis (proto)nazwisk, które stabilizowały się, stawały się też rodzinne i dziedziczne. Pracę uzupełniają wnioski co do produktywności wyodrębnionych typów słowotwórczych oraz formantów słowotwórczych, funkcjonujących na płaszczyźnie onomastycznej i obsługujących poszczególne rodzaje nazwisk.Item Nazwiska nowych obywateli poznańskich na podstawie ksiąg przyjęć do prawa miejskiego (1575-1793). Studium onomastyczno-socjologiczne(2011-05-04T06:43:47Z) Banderowicz, Kinga Anna; Sarnowska-Giefing, Irena. PromotorPraca doktorska jest monografią dotyczącą polskich nazwisk historycznych; składa się z 2 integralnych części: syntetycznej i analitycznej - słownika nazwisk wraz z motywacją, etymologią i lokalizacją w historycznym źródle. Materiał został wyekscerpowany z ksiąg przyjęć do prawa miejskiego Poznania z okresu od XVI do XVIII w. Księgi dokumentujące przyjęcie do ius civile i poświadczające dostęp do obywatelstwa występowały powszechnie na rozległym terytorium „starej” Europy, gdzie dominował powszechny model urbanizacji na prawie niemieckim. Zasadnicza część pracy - słownik nazwisk i innych elementów identyfikujących - zawiera ponad 5 500 haseł. Głównym celem było ukazanie, że proces formowania nazwisk obywateli poznańskich ewoluował przez trzy stulecia. Dlatego w rozprawie zostały wydzielone i omówione podstawowe grupy motywacyjne. Wyodrębniono antroponimy derywowane od innych nazw własnych, apelatywów i nazwisk genetycznie obcych, niemotywowanych na gruncie polskim. Każdy obywatel posługiwał się dwuelementowym systemem identyfikacji: imieniem i nazwiskiem. Nazwisko mogło zostać utworzone z imienia (Bartholomew David), miejsca zamieszkania (Albert Żniński), nazwy wykonywanej profesji (Paul Pistor=Piekarz), zawodu ojca, stopnia pokrewieństwa lub formy skróconej. Bardzo często ludzie określani byli także przez pryzmat ich fizycznych lub psychicznych cech (np. Mathew Pielucha).Item Polski język prawa w perspektywie glottodydaktycznej(2010-05-06T08:01:21Z) Grzelak, Joanna; Sarnowska-Giefing, Irena. PromotorPrzedmiotem badań jest polski język prawa w perspektywie glottodydaktycznej. Problemem badawczym jest ustalenie, co należy umieścić wśród treści nauczania, aby przygotować cudzoziemca do udziału w specjalistycznej komunikacji prawnej. Pierwsza część pracy to analiza genologiczna tekstów używanych w komunikacji prawnej, natomiast część druga to analiza słownictwa prawniczego. Ostatnia część pracy mająca charakter syntetyczny zawiera program nauczania polskiego języka prawa obcokrajowców, który został opracowany na podstawie przedstawionych w rozprawie analiz. W aneksie pracy znajdują się listy frekwencyjne słownictwa trzech głównych gałęzi prawa (prawa cywilnego, karnego i administracyjnego) stworzonych na podstawie trzech stutysięczno-wyrazowych korpusów tekstowych.Item Transfer ujemny a kompetencja językowa. Język polski w nauczaniu Słowian(2012-05-11T13:12:02Z) Hofmański, Wojciech; Sarnowska-Giefing, Irena. PromotorPrzedmiotem badań były kompetencje językowe Słowian uczestniczących w procesie nauczania języka polskiego jako obcego. Słowianie są komunikatywni - nawet już na początku procesy glottodydaktycznego. To powoduje, że jest to bardzo specyficzna gruba kursantów - inna niż wszystkie pozostałe. Badania koncentrowały się na dwóch głównych zagadnieniach - produkcji i recepcji komunikatu językowego. Specyficzne słowiański interferencje były charakteryzowane w kontekście najważniejszych elementów procesy nauczania języka obcego (fonetyki/wymowy, gramatyki, leksyki).Najważniejsze wnioski:istnieje możliwość stworzenia systemu efektywnego nauczania Słowian, którzy zainteresowani są językiem polskim jako obcym; w przypadku kontaktu języków słowiańskich cechy prozodyczne są istotnym czynnikiem, który warunkuje zrozumienie przekazu ustnego; istnieje możliwość stworzenia listy wspólnych trudności i interferencji w polszczyźnie cudzoziemców-Słowian.