Wydział Teologiczny (WT)/Faculty of Theology
Permanent URI for this community
Browse
Browsing Wydział Teologiczny (WT)/Faculty of Theology by Author "Hadryś, Jacek. Promotor"
Now showing 1 - 8 of 8
Results Per Page
Sort Options
Item Droga do męczeństwa. Studium doświadczenia duchowego błogosławionej Natalii Tułasiewicz(2015-11-23) Rzesoś, Andrzej; Hadryś, Jacek. PromotorNatalia Tułasiewicz została w 1999 roku, w gronie 108 polskich męczenników II wojny światowej, ogłoszona błogosławioną przez papieża Jana Pawła II. Jej oddane Bożemu dziełu życie i śmierć są wymownym świadectwem heroicznej miłości, którą uczyniła zasadą i treścią całej swojej egzystencji. Przedmiotem studium jest doświadczenie duchowe Błogosławionej, które zbadano i opisano w ramach poszczególnych „miejsc” jego aktualizacji, ukazując jego źródła i dynamizm, wraz z jego wpływem na kształtowanie świadomości, osobowości, postaw oraz fundamentalnych aktów woli, nadających zasadniczy kierunek życiu bł. Natalii. Całość rozprawy ujęto w sześciu rozdziałach. W pierwszym przedstawiono ogólną charakterystykę jej postaci w kontekście środowiska życia. Kolejne cztery ukazują jej doświadczenie duchowe w jego specyficznych i klasycznych „miejscach”, i tak kolejno: drugi rozdział odnosi się do rekolekcji, kierownictwa duchowego oraz ascezy; trzeci do sakramentów spowiedzi i Eucharystii; czwarty do modlitwy słownej i medytacji; piąty do kontemplacji. W ostatnim rozdziale – szóstym, przedstawiono udzieloną Bogu odpowiedź Błogosławionej, ujętą w pięciu wyszczególnionych aktach jej woli. Przeprowadzone studium nie tylko opisuje w sposób wyczerpujący relację Błogosławionej z samoudzielającym się w Jezusie Chrystusie Bogiem, ale ponadto wykazuje, że istnieje realny związek pomiędzy męczeńską śmiercią bł. Natalii Tułasiewicz a jej doświadczeniem duchowym. Otrzymane w doświadczeniu poznanie i Miłość pozwalają jej ufnie wypowiedzieć swoje osobiste „fiat” i powierzyć swoją drogę Temu, który sam się z nią utożsamia.Item Duchowość brata Alberta i jej recepcja we współczesnej posłudze bezdomnym(2015-12-28) Kuśmider, Piotr Antoni; Hadryś, Jacek. PromotorNiniejsza praca jest pisana metodą analityczno-syntetyczną; jako teksty źródłowe zostaną w niej wykorzystane następujące pozycje: pisma św. brata Alberta (jego listy do braci albertynów, do sióstr albertynek, do siostry Bernardyny, projekt konstytucji zgromadzenia braci albertynów, notatnik rekolekcyjny itp.) oraz opracowania biograficzne dotyczące postaci św. brata Alberta. Jeżeli zaś chodzi o część dysertacji dotyczącą funkcjonowania placówek albertyńskich i schronisk prowadzonych przez Towarzystwo Pomocy im. św. Brata Alberta oraz pracy z osobami bezdomnymi w tych ośrodkach, materiałami źródłowym będą tutaj wszelkie publikacje, które ukazują się cyklicznie lub okolicznościowo. Korzystałem również z wszelkich dokumentów wewnętrznych dotyczących wspomnianego Towarzystwa, takich jak: statut, zalecenia duszpasterskie, kierunki rozwoju oraz opracowania biograficzne sporządzone w organizacji. Natomiast opisując inne niż albertyńskie stowarzyszenia niosące pomoc bezdomnym, jako materiały źródłowe potraktowałem również publikacje książkowe, pracę magisterską, strony internetowe oraz wywiad. Rozdział pierwszy poświęcony jest sylwetce brata Alberta, rozdział drugi dotyczy duchowości brata Alberta, natomiast w rozdziale trzecim opisałem współczesne metody pracy z osobami bezdomnymi.Item Jezus opuszczony źrenicą Oka Boga. Doświadczenie duchowe Chiary Lubich i jego teologiczne implikacje(2018) Wasiutyńska, Katarzyna; Hadryś, Jacek. Promotor; Nawracała, Tomasz. PromotorGłównym celem niniejszej rozprawy jest przedstawienie i analiza doświadczenia duchowego Chiary Lubich w odniesieniu do Jezusa ukrzyżowanego i opuszczonego, a także wskazanie jego teologicznych implikacji. Tytuł nawiązuje do oryginalnego stwierdzenia autorki, iż Chrystus jest źrenicą oraz oknem, przez które Bóg patrzy na człowieka, a człowiek na Boga. Pierwszy rozdział nakreśla egzegetyczny i historyczno-teologiczny kontekstem, w jakim rozwinęły się duchowe intuicje Lubich. Następny poświęcony jest opisowi doświadczenia wewnętrznego Chiary w odniesieniu do Jezusa opuszczonego, którego nazwała swoim Oblubieńcem. Oś trzeciego rozdziału stanowi symbolika źrenicy, poddana szczegółowej analizie językowo-literackiej. Kolejne części poświęcono teologicznej interpretacji myśli Lubich. W rozdziale czwartym przyjęta zostaje perspektywa odgórna, która ukazuje Jezusa opuszczonego jako spojrzenie Boga na świat. W piątym zastosowano perspektywę oddolną, aby opisać opuszczenie Jezusa jako spojrzenie człowieka na tajemnicę Trójcy Świętej. Przeprowadzone badania potwierdzają wzajemną zależność między duchowością a doktryną i ukazują specyfikę eklezjalnego znaczenia Chiary i jej dzieła.Item Komunia osoby świeckiej z Chrystusem w doświadczeniu duchowym Marii Szymanowskiej(2018-01) Majchrzak, Piotr; Hadryś, Jacek. PromotorDysertacja „Komunia osoby świeckiej z Chrystusem w doświadczeniu duchowym Marii Szymanowskiej” stanowi pogłębione studium duchowości osoby świeckiej. Celem pracy było pokazanie, w jaki sposób Szymanowska dochodziła do komunii z Chrystusem, a następnie, jakie były owoce tej komunii. Rozprawa składa się z czterech rozdziałów. W rozdziale pierwszym zostało ukazane życie Marii Szymanowskiej z uwzględnieniem elementów duchowych. W rozdziale tym znalazły się również świadectwa osób, które znały Marię Szymanowską. Ich świadectwa stanowią cenny materiał, który pozwala stwierdzić, że była to osoba żyjąca w prawdziwym zjednoczeniu z Chrystusem. W rozdziale drugim przedstawiono, w jaki sposób Szymanowska realizowała cnotę wiary i zawierzenia Bogu. Podane w nim argumenty mają dowieść, że duchowość Marii Szymanowskiej była na wskroś chrystocentryczna. W rozdziale trzecim pojawia się wprowadzenie w zagadnienie realizacji komunii z Chrystusem poprzez życie sakramentalne, modlitwę oraz więź z Maryją. Kaliska nauczycielka powierzała się też wstawiennictwu świętych, których wymieniono w końcowej części rozdziału. Ostatnim akcentem jest ukazanie stosunku do Kościoła, który kochała i któremu była oddana. W rozdziale czwartym przedstawiono owoce komunii Szymanowskiej z Chrystusem – twórcze przeżywanie cierpienia oraz troskę o zbawienie bliźnich. Pokazano tu, w jaki sposób Szymanowska potrafiła swoje cierpienia przeżywać w łączności z Bogiem i wykorzystywać w życiu duchowym. Ukazano też, jak pracując w szkole, uczestnicząc w działaniach grup duszpasterskich, czy prowadząc korespondencję na tematy duchowe, na pierwszym miejscu stawiała troskę o zbawienie drugiego człowieka.Item Koncepcja formacji stałej kapłanów diecezjalnych w Stowarzyszeniu Kapłańskim Świętego Krzyża(2016) Sikora, Marian; Hadryś, Jacek. PromotorW nauczaniu Kościoła, począwszy od Soboru Watykańskiego II, wielokrotnie znajdujemy zachętę kierowaną pod adresem kapłanów diecezjalnych, aby pogłębiali swoją formację duchową w stowarzyszeniach kapłańskich. Niniejsza rozprawa doktorska wskazuje na możliwość przynależności kapłanów diecezjalnych do Stowarzyszenia Kapłańskiego Świętego Krzyża. Stowarzyszenie to, nierozerwalnie złączone z Prałaturą Opus Dei wpisuje się w życie i pracę poszczególnych diecezji. Praca składa się z trzech części. Pierwsza z nich przedstawia historię Stowarzyszenia Kapłańskiego Świętego Krzyża i zarys drogi prawnej Prałatury Opus Dei. Odkrywamy w niej kapłański przykład życia św. Josemaríi Escrivy. Mowa jest tutaj również o istnieniu specyficznego powołania do Opus Dei i Stowarzyszenia Kapłańskiego Świętego Krzyża. W części drugiej analizujemy cechy duchowości Opus Dei. Należą do nich: poczucie synostwa Bożego, uświęcający wymiar pracy oraz jedność życia, wolność, posłuszeństwo, oderwanie i cnoty chrześcijańskie. W ostatniej części omówiono środki formacyjne oraz konkretny wkład duchowy Stowarzyszenia w stałą formację kapłanów diecezjalnych. Pogłębiony został tutaj temat powszechnego powołania do świętości i apostolstwa w świecie. Przypomniano, że apostolstwo jest nie tylko prawem, ale i obowiązkiem wszystkich wiernych, a więc także ludzi świeckich. Wskazano na priorytet środków nadprzyrodzonych w apostolstwie oraz na wartość apostolstwa przyjaźni i zaufania. Zwrócono uwagę na formację apostolską w Stowarzyszeniu Kapłańskim Świętego Krzyża.Item Księdza Aleksandra Woźnego koncepcja dziecięctwa duchowego(2011-01-21T10:42:10Z) Mueller, Wojciech; Hadryś, Jacek. PromotorPraca doktorska ma przedstawić dziecięctwo duchowe, jako pewną koncepcję - propozycję rozwoju życia wewnętrznego dla każdego człowieka wierzącego, dążącego do świętości, do zjednoczenia z Bogiem w miłości, które było przede wszystkim „drogą” samego ks. A. Woźnego. Dziecięctwo duchowe ukształtowane w nim samym, zostało uwarunkowane całym jego życiem, wieloma faktami, w których zawierają się zasadnicze cechy duchowości oddania Panu Bogu wszystkiego: swojej woli, rozumu, nędzy i grzechów, darów nadprzyrodzonych, zawierzenia mu całego swojego życia, w duchu dyspozycyjności, umniejszania poprzez naśladowanie Jezusa i zawierzenie siebie Matce Bożej, a jednocześnie realizowana przez konkretne środki: modlitwę, życie sakramentalne, ascezę. Biblijną przesłankę duchowości dziecięctwa duchowego stanowią słowa Chrystusa: „Kto nie przyjmuje Królestwa Bożego jak dziecko nie wejdzie do niego” (Mk 10, 15). Jest to zatem postawa świadomości własnej niewystarczalności, przy jednoczesnym otwarciu i zaufaniu oraz zawierzeniu Bogu jako Ojcu. To zjednoczenie, jako istota i cel życia chrześcijańskiego, ostatecznie zakłada świętość i zjednoczenie z Chrystusem, które może być realizowane na różne sposoby i przejawiać się we wszystkich aspektach życia uwzględniając specyfikę każdego powołania, które sprowadza się do doskonałego upodobnienia się do Chrystusa (2 Kor 3.18) (KK 50).Item Specyfika drogi niemowlęctwa duchowego siostry Leonii Marii Nastał(2022) Rydian, Dominik; Hadryś, Jacek. PromotorRozprawa bada specyfikę drogi niemowlęctwa duchowego siostry Leonii Marii Nastał, służebniczki starowiejskiej. Podczas mistycznych doświadczeń Leonia przekonuje się, że niemowlęctwo duchowe jest pogłębieniem drogi dziecięctwa duchowego św. Teresy z Lisieux. Sam Pan Jezus określa je jako zstąpienie o jeden stopień niżej. Dla Służebnicy staje się ono najkrótszą drogą do zjednoczenia z Bogiem, ukazaną przez Ducha Świętego, którą wybiera także po to, by uczcić Jezusową tajemnicę niemowlęctwa. Celem pracy jest więc ukazywanie i podkreślenie specyfiki tej drogi do Boga. Bazę źródłową rozprawy stanowią zapiski siostry Leonii, przede wszystkim te o charakterze ascetyczno-mistycznym. Ze względu na rozproszenie treści wskazujących na specyfikę drogi niemowlęctwa duchowego w różnych pismach Służebnicy, proces badawczy przeprowadzono najpierw w oparciu o analizę tych pism, a później dokonano syntezy wyników tej analizy. Rozprawa składa się z pięciu rozdziałów. Pierwszy poświęcono realiom życia duchowego Służebnicy, które wpłynęły na jej duchowość. W rozdziale drugim przeanalizowano źródła tej drogi, mające charakter trynitarny. Trzeci rozdział obejmuje szczególne przejawy niemowlęctwa duchowego. Czwarty przedstawia środki i sposoby urzeczywistniania tej drogi. W ostatnim piątym rozdziale przebadano duchowe owoce wynikające z podjęcia niemowlęctwa duchowego.Item Teologia codzienność Karla Rahnera wobec antropologicznych przesłanek ponowoczesności(2022) Nowicka, Justyna; Hadryś, Jacek. PromotorDysertacja pt. „Teologia codzienności Karla Rahnera wobec antropologicznych przesłanek ponowoczesności” jest próbą zbadania hipotezy, czy teologia codzienności daje perspektywę dla prowadzenia życia duchowego, zgodnego z zasadami duchowości katolickiej. Przy jednoczesnym uwzględnieniu ponowoczesnego kontekstu, w którym żyje człowiek podejmujący życie duchowe. W celu zbadania hipotezy omówiono antropologiczne przesłanki wynikające z ponowoczesnego kontekstu społeczno-kulturowego. Wyodrębniono indywidualizm, konsumpcjonizm i globalizację. Następnie przedstawiono różnie pomiędzy duchowością ponowoczesną a duchowością katolicką w kontekście ponowoczesnej. W dalszej części ukazano najważniejsze, ze względu na teologię codzienności, elementy teologii Rahnera: antropologiczny zwrot teologii i metodę transcendentalną. Ostatni rozdział jest omówieniem teologii codzienności Rahnera ze szczególnym uwzględnieniem pojęcia łaski i modlitwy. Dzięki darmowej łasce człowiek doświadcza codzienności jako miejsca, w którym przebywa ukryty Bóg. Akceptując codzienność wchodzi w dialog z Tajemnicą, nawet jeśli nie zdaje sobie tego sprawy. Dialog ten realizuje na różnych sposób; w modlitwie miłości, modlitwie w codzienności, modlitwie niedoli, czyli błagalnej, także w modlitwie winy i modlitwie decyzji. A także przedstawiono pogląd Rahnera na to, w jaki sposób będzie kształtowała się postawa chrześcijanina w przyszłości.