Doktoraty (WFPiK)
Permanent URI for this collection
Browse
Browsing Doktoraty (WFPiK) by Subject "20th century"
Now showing 1 - 3 of 3
Results Per Page
Sort Options
Item Imaginauci. Pismo wyobraźni w poezji Bolesława Leśmiana, Józefa Czechowicza, Krzysztofa Kamila Baczyńskiego, Tadeusza Nowaka(2013-05-20) Jarzyna, Anita; Kuczyńska-Koschany, Katarzyna. PromotorCelem pracy było opisanie kategorii wyobraźni (w szczególności XX-wiecznych dziejów pojęcia) oraz przedstawienie jej funkcji w poezji Bolesława Leśmiana, Józefa Czechowicza, Krzysztofa Kamila Baczyńskiego i Tadeusza Nowaka. Zestawiając czterech wskazanych twórców, proponuję wytyczenie wyobraźniowej linii w historii polskiej poezji minionego wieku; biegnie ona w poprzek dotychczasowych uporządkowań (obejmuje dzieła autorów łączonych z symbolizmem, katastrofizmem, literaturą nurtu chłopskiego), mieści się poza często przyjmowanymi kwalifikacjami poezji jako niereferencjalnej lub mimetycznej. Przyjęłam, że pierwszym tematem twórczości interesujących mnie autorów jest wyobraźnia. Jako że wszyscy oni w swych dziełach unikają metarefleksji, badawczemu oglądowi poddałam obrazy i tematy dobrane według następującego klucza: aby opisać funkcje omawianej kategorii wprowadziłam autorską koncepcję pisma wyobraźni, która pozwala doprecyzować bardzo szeroki problem. Z tego również względu w rozprawie skoncentrowałam się na dwóch aspektach przejawiania się wyobraźni kreacyjnej, opisywałam zatem użycia imienia traktowanego jako materia poetycka, ale także gotowy, dany, więc ograniczający element języka, wielokrotnie przezwyciężany. W związku z tym, oglądowi poddałam te właściwości autorskich idiolektów, które umożliwiają uznanie ich za nienormatywne, nielogocentryczne, konstytuujące osobne światy. Zależało mi na podkreśleniu, że wyobraźnia działa najpierw w języku – w nim objawia się metafizyczny charakter poezji interesujących mnie autorów. Oddzielnie, aby dopełnić opisów wymiarów wyobraźni, badałam zależności między społecznym imaginarium a obrazami tworzonymi przez kreacyjne wyobraźnie zajmujących mnie poetów.Item Poetyka palimpsestu – aktualizacja tradycji średniowiecznych w serbskiej poezji XX wieku (na podstawie twórczości Momčila Nastasijevicia, Vaska Popy i Miodraga Pavlovicia)(2014-11-20) Foltánová, Agnieszka; Miodyński, Lech. PromotorDwudziestowieczna poezja serbska podejmuje refleksję nad językiem symbolicznym literatury staroserbskiej, której wartości estetycznych dotychczas na rodzimym polu nie dostrzegano lub niedostatecznie doceniano. Ze względu na dialogiczny charakter przedmiotu badań autorka dysertacji posłużyła się metodami lektury palimpsestowej. Poezja dwudziestego wieku odwołując się do tradycji średniowiecznej, odnosi się właściwie do kilku tradycji, których nośnikami są ówczesne teksty: Starego i Nowego Testamentu, pism Ojców Kościoła i „ksiąg innych” zwanych heretyckimi. Głównie na ich podstawie wyprowadzono sześć tradycji: tradycję biblijną, patrystyczna, hezychastyczną ikonograficzną, ludową i manichejską. To one właśnie zostały zaktualizowane, receptywnie wyselekcjonowane w procesie ich odbioru przez wskazanych dwudziestowiecznych artystów. Opracowanie elementów konstrukcji poetyckiej pozwoliło wskazać na pewne trwałe wartości kultury serbskiej i umożliwiło realizację celu głównego, którym była próba uchwycenia modelu recepcji kultury średniowiecznej w odbiorze najwybitniejszych poetów dwudziestego wieku: Momčila Nastasijevića (1894-1938), Vaska Popy (1922-1991) i Miodraga Pavlovicia (1928).Item Tradycja świętowacławska i husycka w czeskim dyskursie tożsamościowym pierwszej połowy XX wieku(2024) Pešina, Jan; Gawarecka, Anna. Promotor; Łazarz, Radosław. PromotorW centrum uwagi pracy znalazły się dwie rozbieżne tradycje historyczne o rodowodzie religijnym, które w trakcie formowania nowoczesnego narodu czeskiego zostały napełnione nową treścią znaczeniową. Tradycje te rozpatrujemy w ujęciu przedmiotowym (dziedzictwo) oraz podmiotowym (pamięć). Główną część materiału badawczego stanowią teksty publicystyczne, zwłaszcza publicystyka pozaprasowa (broszury, teksty popularyzatorskie, publikacje jubileuszowe). Reprezentacje literackie i artystyczne pełnią funkcję kontekstualną, niezbędną dla usytuowania omawianej problematyki na szerszym tle kulturowym. Badany okres charakteryzuje się znaczną dynamiką dziejową, co pociągnęło za sobą kilkukrotne przewartościowanie katalogu istotnych tradycji tożsamościotwórczych. Wspólnym mianownikiem zmieniającego się przekazu pozostawała jednak nacjonalizacja pamięci. Fakt ten w znacznym stopniu zniwelował historyczną rozbieżność omawianych tradycji. W tej perspektywie można wyróżnić kilka wspólnych, istotnych funkcji, które tradycje te pełniły w czeskim dyskursie tożsamościowym, choć nie występowały w badanym okresie w równym natężeniu, a mianowicie: funkcję integracyjną, emancypacyjną oraz legitymizacyjną. Ważna wydaje się także funkcja reprezentacyjna, skierowana na zewnątrz wspólnoty narodowej, której zadaniem było wskazanie i podkreślenie czeskiego udziału w ogólnoeuropejskim rozwoju kulturowym i cywilizacyjnym. The focus of this dissertation is on two divergent historical traditions of religious origin, which were filled with new semantic content during the formation of the modern Czech nation. We consider these traditions from an object (heritage) and subject (memory) perspective. The main part of the research material consists of journalistic texts, especially non-press journalism (brochures, popularisation texts, anniversary publications). Literary and artistic representations perform a contextual function, which is necessary to situate the subject matter in question against a broader cultural background. The period under study is characterised by considerable historical dynamics, which entailed a re-evaluation of the catalogue of important identity-forming traditions several times. The common denominator of the changing message, however, remained the nationalisation of memory. This fact has to a large extent erased the historical divergence of the traditions in question. From this perspective, it is possible to distinguish several common, important functions that they performed in the Czech identity discourse, although they did not occur with equal intensity in the period under study: integrative, emancipatory and legitimising. The representational function, directed towards the outside of the national community, also seems to have been important, with the task of indicating and emphasising the Czech participation in the pan-European cultural and civilisational development.