Doktoraty (WH)

Permanent URI for this collection

Browse

Recent Submissions

Now showing 1 - 5 of 265
  • Item
    Życie i działalność Agenora Gołuchowskiego młodszego
    (2023) Strzelczyk, Agata; Szymczak, Damian. Promotor
    Celem mojej pracy jest stworzenie biografii Agenora Gołuchowskiego młodszego (1849-1921), polskiego polityka i dyplomaty, sprawującego funkcję ministra spraw zagranicznych Austro-Węgier (1895-1906). Moja praca podzielona jest na cztery części. Pierwszy rozdział, zatytułowany „Młodość i kariera Agenora Gołuchowskiego młodszego do 1895 roku” rozpoczyna się krótkim streszczeniem historii jego rodziny i pozycji społecznej, następnie następuje opis jego wczesnej kariery. Drugi rozdział, zatytułowany „Minister spraw zagranicznych” podąża za jego jedenastoletnim sprawowaniem tego stanowiska. Trzeci rozdział jest zatytułowany „Agenor Gołuchowski młodszy na emeryturze”. Opowiada o ostatnich dekadach życia Gołuchowskiego, pierwszych relatywnie spokojnych latach od 1906 do 1914 roku, później burzliwych latach wojennych i w końcu o trzyletnim okresie od końca wojny do jego śmierci w 1921 roku. Ostatni rozdział, „Agenor Gołuchowski młodszy – kim był?” ma na celu syntezę wszystkich informacji, jakie posiadamy na temat jego jako polityka, dyplomaty, a także osoby prywatnej i nakreślenie jego osobowości i charakteru. Poszukuję odpowiedzi na pytania o jego tożsamość narodową, polityczne idee, jak również jego relacje z rodzicami, żoną i dziećmi.
  • Item
    Biblioteka kanonika gnieźnieńskiego Tomasza Josickiego
    (2022) Muraszko, Michał; Pokora, Piotr. Promotor
    Tomasz Josicki był doktorem obojga praw, kanonikiem, a następnie scholastykiem łuckim, kanonikiem i kantorem wiślickim oraz plebanem w Świeciechowie. Pełnił funkcję oficjała lubelskiego. W 1607 r. został kanonikiem gnieźnieńskim. Od 1609 r. sprawował funkcję oficjała i wikariusza generalnego gnieźnieńskiego. Zmarł 22 lipca 1616 r. Pochowano go w katedrze gnieźnieńskiej. Całą swą bogatą bibliotekę przekazał testamentem gnieźnieńskiemu kościołowi metropolitalnemu. Duchowny zaopatrywał swój księgozbiór głównie w literaturę teologiczną. Biorąc pod uwagę liczbę druków składających się na wyszczególnione na potrzebę niniejszego studium działy tematyczne zdecydowanie dominują wśród nich te wpisujące się w zakres kaznodziejstwa. Na kolejnych miejscach plasują się natomiast komentarze biblijne, teologia dogmatyczna i moralna, prawo kanoniczne i cywilne, apologetyka i polemika, varia oraz ascetyka i mistyka. Tomasz nabywał przede szystkim druki mu współczesne, stanowiące nierzadko wydawnicze nowości. Zdobienia zdecydowanej większości opraw z omawianego księgozbioru nie wykraczają pod względem typów kompozycji poza wzorzec rozwiązań charakterystycznych dla rodzimego introligatorstwa ostatnich dekad XVI i początku XVII w.
  • Item
    Dzieje gnieźnieńskiego rzemiosła cechowego
    (2022) Szczepaniak, Marek; Stryjkowski, Krzysztof. Promotor
    Pierwsza część pracy nosząca tytuł „W okresie przymusu cechowego” omawia dzieje gnieźnieńskich cechów od momentu ich pojawienia się w źródłach pisanych w XV wieku do I połowy XIX w., tj. do zniesienia przez władze pruskie przymusu cechowego. W części tej podjęto próbę doprecyzowania liczby cechów funkcjonujących w Gnieźnie w omawianym okresie. Część druga „Od zniesienia przymusu cechowego do przymusowej jedności” przedstawia losy rzemiosła gnieźnieńskiego od II połowy XIX w. do czasu przywrócenia przymusu cechowego przez władze komunistyczne po II wojnie światowej oraz odgórnej akcji łączenia cechów jednostkowych w zjednoczone. Część trzecia „Rzemiosło w okresie centralizacji” ukazuje przemiany gnieźnieńskiego ruchu rzemieślniczego od połowy XX wieku do 2019 r.
  • Item
    Muzea multimedialne. Nowa przestrzeń narracji historycznej
    (2021) Zielazek-Szeska, Karolina; Skotarczak, Dorota. Promotor
    W swojej pracy, w oparciu o konkretne przykłady muzeów historycznych w Polsce koncentruję się na próbie opisania specyfiki muzeum historycznego nowego typu – muzeum multimedialnego tj. takiego, w których, narracja oparta jest częściowo na ekspozycji cyfrowej - multimedialnej - wykorzystującej nowe technologie. Samo muzeum multimedialne ma wiele wariantów i odmian. W poniższej pracy chciałabym przede wszystkim ograniczyć się do analizy specyficznej odmiany muzeum multimedialnego - mianowicie muzeum multimedialnego typu narracyjnego. Problematyka współcześnie tworzonych wystaw niesie ze sobą wiele nierozstrzygniętych dylematów i pytań. Można ją więc badać z wielu różnych perspektyw. Szukając odpowiedzi na kluczowe pytanie o kształt narracji we współczesnym multimedialnym muzeum historycznym znalazłam kilka takich “punktów”, miejsc, które pozwoliły mi uzupełnić luki istniejące w badaniach. Każdemu z tych “punktów” poświęciłam jeden z rozdziałów tej pracy. Dotyczą więc one kolejno: roli obrazu w muzeum historycznym, jego miejsca w ekspozycji. Traktuję tu pojęcie obraz szeroko, odnosząc je do teorii kultury wizualnej. Kolejnym omawianym obszarem jest analiza funkcji i znaczenia “szczególnych” eksponatów na wystawie historycznej (które porównuję tu do chrześcijańskiej relikwii zastanawiając się czy “zdobywają” one podobny relikwii status w kontekście prezentowanej w danym muzeum narracji historycznej). Innym tropem jakim tu podążam jest wpływ sztuki współczesnej (reprezentowanej tu poprzez zjawisko perfomansu oraz instalację artystyczną) na strukturę wystawy stałej, oraz jej znaczenia w muzeum historycznym.
  • Item
    Radjo Poznańskie 1927-1933. Geneza i charakter
    (2021) Zawada, Marcin; Łazuga, Waldemar. Promotor
    „Płyń falo poznańska po całej Polsce” – tymi słowami 24 kwietnia 1927 roku Cyryl Ratajski, ówczesny prezydent miasta Poznania i przewodniczący spółki Radjo Poznańskie, kończył pierwsze przemówienie nadane na falach poznańskiej rozgłośni. Zanim jednak ta ówcześnie najbardziej nowatorska polska rozgłośnia mogła rozpocząć pracę, trzeba było przejść długą drogę. Historia Radja Poznańskiego rozpoczęła się w drugiej połowie 1925 roku. Plany rządowe przewidywały początek działalności Poznańskiej Rozgłośni Polskiego Radia na lata 1929–1930. Nie chcąc czekać tak długo samorządowcy z Wielkopolski postanowili działać sami. Po 21 miesiącach biurokratycznych, finansowych i technicznych batalii dzieło zostało zakończone. 24 kwietnia 1927 roku o godzinie 17.00 nastąpiło uroczyste otwarcie rozgłośni poznańskiej. Radjo Poznańskie pomimo swojego oryginalnego, lokalnego charakteru i niezbyt dużego budżetu wprowadziło do polskiej radiofonii wiele elementów. To właśnie w wielkopolskiej rozgłośni po raz pierwszy w Polsce przeprowadzono transmisję meczu piłkarskiego, opery, Mszy. św. czy gimnastyki. Mimo wielu sukcesów poznańskiej rozgłośni, od końca 1930 roku zaczyna się czas stopniowego kryzysu. Coraz większe wydatki i zmniejszające się wypływy musiały ostatecznie doprowadzić do słabej kondycji Radia Poznańskiego. Następstwem finansowego kryzysu wielkopolskiej rozgłośni była decyzja o wykupieniu majątku i praw nadawczych poznańskiej spółki przez Polskie Radio.